De laatste week in Malawi
Donderdag 8 juni
Vandaag was een normale dag op het project. Lesgegeven in het alfabet en het ABC-lied gezongen. In de voormiddag zijn we met alle kinderen naar het speeltuintje geweest. Bijna alle kinderen op de schommel getild en geduwd (terwijl de huismoeder maar zaten). Daarna was de lunch al bijna klaar dus kon ik gelijk de handjes van de kinderen wassen. Eten uitgedeeld, afgewassen en de kindjes weer omgekleed. En toen was het alweer tijd om te gaan!
Vanavond hebben we burgers gegeten, daarna nog snel even afgewassen. Het is de laatste avond van Esther, morgen vertrekt ze weer naar Nederland. We hebben Bao gespeeld, drie keer verloren, maar daar gaat verandering in komen! Voor de rest van de avond hebben we nog gechilld en veel gelachen (vooral Diana, die had de slappe lach om 'idiote dingen'). Om 10 uur was het wel tijd om naar bed te gaan!
Vrijdag 9 juni
Vandaag staat er schminken op het programma! Ik ben benieuwd hoe dat eraan toe zal gaan en of de huismoeders de kindjes nog een beetje in toom kunnen houden. We willen gaan beginnen en ik heb een paar keer aan Stella gevraagd of ze ervoor wil zorgen dat er twee rijen (een voor Mandy, een voor mij) worden gemaakt. Van een afstand riep ze dat de kinderen dat moesten doen. Maar natuurlijk, na 2 seconden ontstond er weer chaos en waren de kinderen aan het voorkruipen en elkaar aan het wegduwen. Zo kan er natuurlijk niet geschminkt worden. Terwijl er een complete chaos voor ons was, we op geen fatsoenlijke manier konden schminken en er kinderen op de grond vielen omdat ze werden omgeduwd was het enige wat de huismoeders deden er een beetje naar zitten kijken. Ik vond dit superfrustrerend en ben boos naar ze toe gelopen om te vragen of ze er iets aan konden doen. Uiteindelijk konden we naast Stella op het bankje zitten en zou zij ze rustig houden. Dit was gelukkig een goede oplossing en er kon eindelijk geschminkt worden! De kindjes konden kiezen uit clowns, vlinders, prinsessen, piraten, leeuwen en nog meer. Hoewel ik nog nooit geschminkt had en het met half gesmolten schminkstiften best moeilijk gaat, waren de resultaten best leuk!
Twee uur later was het alweer tijd voor de lunch dus vandaag niet geholpen met koken. Wel de kinderen weer omgekleed en daarna was het tijd om te gaan. Eenmaal thuis aangekomen is er geen stroom. Dit is de langste powercut die ik hier gehad heb (zo'n 4,5 uur, nog steeds niet superlang). Op het gastoestel hebben we maar een eitje gebakken. 'S avonds met z'n allen gechilld en daarna richting bed.
Zaterdag 10 juni
Het is weekend! Mijn laatste weekend hier :(. Om 10:00 vertrekken we richting old town om nog een keer naar de stoffenmarkt te gaan. Zodra je de brug over gaat, voel je je echt een stuk minder veilig. Ook vinden de meesten het echt niet oké als je hier foto's maakt. Ik probeerde een foto te maken van de rivier waarin mensen zich zaten te wassen, maar dat werd opgemerkt en ze begonnen allemaal naar me te schreeuwen. Ik heb hem maar snel weggedaan.
Na de stoffenmarkt gingen we voor de laatste keer lunchen bij Capuccino's en daarna zijn we nog gaan zwemmen. 'S avonds niet echt iets spannends gedaan.
Zondag 11 juni
Vandaag gaan Amber, Astrid en Mandy de Nhkoma Mountain beklimmen en hebben Karlien, Diana en ik besloten om te gaan wandelen bij de Kumbali Lodge. Met de taxi rijden we erheen en rijden we ook langs het huis van de president van Malawi met daaromheen allemaal dure villa's. Honderd meter verderop rijden we door een armoedige village met kleine, onafgemaakte huisjes. Weer honderd meter verderop zijn we aangekomen bij de Kumbali Lodge. Zo te zien is dit juist weer een heel duur en luxe resort. Het ziet er wel heel mooi en tropisch uit.
We vragen aan een meneer van de receptie waar de wandelroutes zijn en hij legt uit hoe de routes gaan. Na 5 minuten zijn we het alweer vergeten, maar gelukkig hebben we Boyson(?) (een hond) nog, die met ons mee gaat lopen.
Ik denk dat we ongeveer 10 kilometer hebben gelopen door een echt Afrikaans landschap. Met van die hoge platte bomen, droge struiken en hier en daar een zwarte plek waar afval is verbrand. Het was een leuke wandeling! Om 13:00 ongeveer kwamen we weer aan bij de lodge en hebben we daar nog wat gedronken en gegeten. Daarna nog even bij een winkeltje daar en op de boerderij gekeken en toen weer op naar ons huis.
'S avonds zijn we nog (voor de laatste keer :() naar Four Seasons geweest. Lekker gegeten en een potje geëzeld. Was weer heel leuk! Niet te laat naar huis gegaan want: morgen de laatste (echte) werkdag!
Maandag 12 juni
Vandaag mijn laatste werkdag op Adziwa. Mandy en ik hadden kleurplaten en klei meegenomen. Vooral de klei vonden de kinderen erg interessant.
'S middags geholpen in de keuken door groente te plukken en te wassen, water te halen, groente te snijden en Mzima te koken. De lunch maken duurde deze keer erg lang dus na de lunch was er geen tijd meer om te helpen met afwassen en de kindjes om te kleden. Onderweg nog even boodschappen gedaan en daarna op naar huus.
Het is Karliens laatste avond dus zij mag bepalen of (en wat) we nog iets leuks gaan doen vanavond. Het werd het Grote Safarispel jeuj! Deze keer hadden we wel eerlijke teams en hebben Karlien, Amber en ik gewonnen! Na het spel was het laat genoeg om te gaan slapen.
Dinsdag 13 juni
Vanochtend eerst afscheid genomen van mijn roomie Karlien en daarna richting Kauma (wijk van mijn project). Vandaag is mijn afscheid bij Adziwa en de laatste sportdag bij Lilongwe Youth Organisation. Om 08:00 komen we aan bij Adziwa, daar heb ik eerst een evaluatiegesprek met de projectleider James. Daarna was (bijna) het afscheid met de kindjes. Ik mocht nog één keer lesgeven in het ABC! Toen de les voorbij was ging iedereen in een grote cirkel staan en hebben ze een paar liedjes voor me gezongen. Ook kreeg ik van Hunter en Brenda (kinderen) een certificaat (names Doingoood) en van de huismoeders een zelfgemaakte spatel en opscheplepel. Superlief! Daarna kon het echte afscheid nemen beginnen en heb ik zo veel mogelijk kindjes nog een dikke knuffel gegeven. Toen we wegreden kwamen ze me uitzwaaien, ik zal ze missen!
Om 10:00 kwamen we aan bij Lilongwe Youth Organisation. Ook daar is helemaal een afscheid voor mij geregeld. In een klaslokaal worden zo veel mogelijk kinderen gepropt en wij (Roos, Maartje, Mandy en ik) mochten vooraan zitten. Er werd voor me gezongen en de directeur heeft me nog bedankt. Daarna mocht ik zelf nog speechen (waar ik heel goed in ben, niet dus). Ik heb het zo kort mogelijk proberen te houden. Ik voel me echt vereerd dat ze dit allemaal voor mij doen.
Na de 'afscheidceremonie' konden we beginnen met de sportdag. Ik mocht (omdat het de laatste keer is) weer in het midden van de cirkel de warming-up voordoen. Daarna hebben we met een grote groep flessenvoetbal (twee teams) gedaan. Dit was heel zwaar in de felle zon maar wel superleuk! Vooral Vincent (leraar) was ongelooflijk fanatiek en heeft de bal niet één keer afgespeeld!
Na de sportdag zijn we naar huis gegaan en heb ik die middag nog lekker even buiten gerelaxed. 'S avonds zijn we uit eten geweest want het is dinsdag en omdat het mijn laatste keer is mocht ik kiezen waar. Ik koos voor Mamma Mia's, waar ze hele lekkere pizza's hebben. Na het eten afscheid genomen van Maartje en Roos en toen richting huis en op naar bed.
Woensdag 14 juni
Mijn laatste volle dag in Malawi is aangebroken. Ik ben vandaag vrij om mijn koffers vast in te pakken en me verder klaar te maken voor vertrek. 'S ochtends heb ik mijn laatste wasje gedraaid en daarna voor een groot deel mijn koffer ingepakt. 'S middags ben ik nog naar de stad geweest om nog wat boodschappen te doen voor de vlucht. Daarna voor de allerlaatste keer over de souveniermarkt gegaan, want ik moet wel mijn kwacha's op hebben natuurlijk anders heb ik er niks meer aan! Nog een allerlaatste ijsje gegeten en daarna naar de Airtel (provider hier) shop gegaan want mijn internet werkt op de een of andere manier niet. Blijkbaar is er een probleem met mijn simkaart en er wordt beloofd dat ik vanavond gebeld word om het op te lossen (maar ik betwijfel of ze dat echt gaan doen, uiteindelijk dus niet).
Onderweg naar de groentemarkt kom ik Mike en zijn vriend Respect nog tegen. Ze zijn net hun schilderijen aan Mandy aan het showen. Van mijn 'friends' afscheid genomen en voor de laatste keer groente gehaald bij Peter. Toen we naar huis liepen nog afscheid genomen van Peanutman (Bester) en zijn 'zoon'. Ze zeiden dat we elkaar weer zullen zien, 'in heaven'.
Eenmaal thuis heb ik Diana nog geholpen met pasta koken en 's avonds eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Mijn huisgenoten zeggen dat ik een uur lang heb liggen slapen op de bank maar volgens mij overdrijven ze een beetje. Uiteindelijk leek het me toch een beter idee om mijn laatste nacht in bed door te brengen in plaats van op de bank.
Donderdag 15 juni
Het is zover. Na 7 weken ga ik weer naar huis. Om 06:15 opgestaan om nog te ontbijten met mijn huisgenoten en ze dag te kunnen zeggen. Daarna heb ik me helemaal klaargemaakt voor vertrek en nog een begin aan deze blog gemaakt (hoewel ik hem denk ik in Kenia afmaak).
Afscheid genomen van de guards en Lucia (de huishoudster) en toen kwam Rachid me om 12:30 halen. Een klein uurtje later ben ik weer op de plek waar het 7 weken geleden begon, het (ontzettend kleine) vliegveld van Lilongwe. Het systeem werkte niet helemaal mee met inchecken maar na een klein halfuurtje is dat gelukt en kon ik door naar de douane. Daar ondervind ik ook weer een probleem. Blijkbaar zou ik mijn visum hebben moeten verlengen in Malawi maar dat heb ik niet gedaan dus moet ik een boete (5000 kwacha, dus valt mee) betalen. Probleempje is dat ik maar 2000 kwacha op zak heb en dus eerst nog naar de bank moet om dollars naar kwacha te wisselen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt gelukkig en kon ik naar de gate. Er is hier maar één gate dus lang zoeken was het niet. Daar een uurtje gewacht en daarna konden we beginnen met boarden. De vlucht naar Kenia verliep goed en snel!
Op dit moment is het bijna 22:00 (Keniase tijd, dus een uur later) en zit ik naast de gate waar ik zo ga boarden. Ik heb heel veel zin om mijn familie weer te zien, maar vind het toch ook best jammer dat ik weg ga en hoop niet dat alles in Nederland gelijk weer zo normaal is.
Ik ben ongelooflijk blij dat ik deze reis heb gemaakt, het was er een om nooit te vergeten. Zo veel leuke momenten gehad op het project, in de stad, in huis. Ik ben heel dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken.
Het land, de andere cultuur, de kindjes, de mensen, de gezelligheid in huis: wat ga ik dat missen. Maar goed, het is een mooie tijd om naar huis te gaan. Ik heb het gevoel dat ik op mijn project klaar ben en het land, of in ieder geval Lilongwe, nu ook wel ken.
Misschien niet in Malawi, maar in Afrika kom ik sowieso terug! Dat weet ik zeker!
Zikomo kwambiri (heel erg bedankt) dat jullie nog steeds deze blog lezen, vind ik superleuk! En voor sommigen: tionana mawa! (tot morgen!)
PS: deze blog is een dag later geplaatst omdat ik pas weer internet (ho nee, wifi maarliefst!) heb als ik thuis ben.
Groetjes vanuit Nairobi, Kenia!
Carlijn
De 5e/6e week in Malawi
Maandag 29 mei
Vandaag kon ik iets langer slapen dan normaal. Mandy komt ook werken op Adziwa en zij wordt vandaag geïntroduceerd door Maartje, die ons om half 9 kwam ophalen. Ik ben vandaag van plan om met de kinderen de vormen te oefenen. Ik had er een paar op het bord getekend en de makkelijkste kennen ze allemaal al! Met de oudere kinderen ging ik oefenen om ze ook te tekenen. Wanneer ze er een goed hadden getekend, vinkte ik dat af en daar werden ze helemaal blij van!
In de vroege middag hebben Mandy en ik geholpen in de moestuin om sla te snijden voor de lunch vanmiddag. Daarna hebben we geholpen met koken, handjes van de kindjes wassen en eten uitdelen. Nadat iedereen gegeten had heb ik geveegd en daarna weer de kinderen omgekleed.
Om ongeveer 15:15 lopen Mandy en ik weer naar de plaats waar een busje langskomt. Zo'n anderhalf uur later zijn we thuis. Lekker gegeten en niet veel later naar bed gegaan.
Dinsdag 30 mei
Deze week is vandaag de sportdag. Om half 8 lopen we weg van huis en verderop staan Roos en haar oom en moeder, die hier op bezoek zijn, ons op te wachten. We gaan met z'n allen eerst een uurtje naar Adziwa en daarna richting Lilongwe Youth Organisation. Op Adziwa nog even lesgegeven in de vormen (ook wat moeilijkere deze keer), liedjes gezongen en daarna maakten we ons op voor de sportdag.
Na een introductie voor de moeder en oom van Roos op Lilongwe Youth Organisation, liepen we naar het sportveld. In een grote kring de warming-up gedaan en daarna de groep in drieën gesplitst. De spellen die op het programma staan zijn: trefbal, estafette en spijkerpoepen! Ik ging trefbal coördineren en omdat ze dit al vaker hebben gedaan gaat het al best wel goed. Uiteindelijk hebben Michael (leraar) en ik zelf ook meegedaan. De kinderen en leraren (en ik) zijn heel fanatiek dus dat is superleuk.
De sportdag duurt niet zo lang, meestal tot een uur of 1 dus we hebben nog een lekkere lange middag! Die heb ik besteed door te relaxen in de zon. Vanavond gaan we uit eten want het is dinsdag! We gaan naar Bombay's (Indisch eten) en het smaakte weer goed!
Woensdag 31 mei
Vandaag een normale werkdag met niet heel veel bijzonderheden (kan ook zijn dat ik die vergeten ben want ik schrijf dit op 07-06-2017). Weer lesgegeven in de vormen, ze herhalen het elke dag en dan een week lang. Met de kindjes gespeeld en weer geholpen met koken etc. Ook weer ukelele gespeeld trouwens, wat weer een succes was! Vandaag heb ik ook voor het eerst foto's met de kids gemaakt en dat vinden ze heel interessant. Om 15:00 ongeveer naar huis. Ik had een beetje een baaldag vandaag, het geschreeuw en de cjaos werd me een beetje te veel en de huismoeders die zich niet met je bemoeien was ik ook een beetje (de derde beetje al in deze zin, nu vierde) zat. Nog even boodschappen gedaan op de Fruit Market en bij de Chipiku en toen op naar huis. Morgen weer een nieuwe dag.
Donderdag 1 juni
Vandaag moet ik het zonder Mandy doen want die is samen met Esther op safari in Zambia (tot zondag jeuj! Nee grapje, we gaan jullie missen). Vanochtend geholpen met de les en even later was het 'time for a wiwi'. Sinds een maand staat er een toiletgebouwtje (geen echte wc's hoor, gaten) die opgezet is door Doinggoood, maar de kinderen zijn het nog niet helemaal gewend dus doen vaak hun 'wiwi' nog gewoon op de grond. Aan mij de taak ze naar het toiletgebouw te sturen. Na de wiwi-pauze tasjes uitgepakt en de snacks voor de kindjes eruit gehaald. Op Adziwa zitten ook een paar kinderen met een handicap waardoor ze bijvoorbeeld niet goed kunnen lopen. Vandaag kwam de fysiotherapeut om oefeningen met Mada (meisje van Adziwa) en andere kinderen met een handicap te doen. Samen hebben we geoefend om te springen en om een grote bal in een cirkel weg te duwen. Mada deed het heel goed! 'S middags weer hetzelfde ritueel als altijd en om 15:30 ongeveer naar huis gegaan.
'S avonds nog even de was gedaan en toen was het alweer snel time to sleep (want het zijn best lange, intensieve dagen hier).
Vrijdag 2 juni
Vandaag was het weer een gewoonlijke werkdag maar wel de laatste van de week! Ik verheug me altijd op het weekend, maar eerst vandaag nog even knallen! Vanochtend lesgegeven in de vormen (het wordt een beetje eentonig), maar deze keer aan de echt jonge kindjes en met een huismoeder die geen engels spreekt dus dat was meer een uitdaging. Toch ging het verbazingwekkend oké. Ik heb vandaag met de kids gezongen en boekjes gelezen. Ook heb ik geprobeerd te lummelen (een spel waarbij je de bal moet overgooien en de lummel hem te pakken probeert te krijgen). Twee keer de bal overgegooid en daarna was het chaos en liep de huismoeder weg. Echt spelactiviteiten gaan nog niet volgens plan.
Verder alle 'huishoudelijke' taken gedaan en om kwart over 3 ongeveer weer terug naar town en naar de Fruit Market want Diana heeft weer een mooi (en groot) lijstje voor me opgesteld. Daarna nog naar de Chipiku om cornflakes (die gaan hard hier) te halen. Met ontzettend veel en zware boodschappen toch nog de minibus in-, en met hulp, uitgekomen. Mijn plan was om een fietstaxi naar de boom dichtbij huis te nemen want ik weet niet of mijn armen het 20 minuten volhouden. Ik zie een man met een achterop de bagagedrager een kussentje staan dus vraag hem om me naar de boom te brengen. Hij begrijpt niet helemaal wat ik bedoel en ik begrijp hem niet maar net voordat ik bij hem achterop de fiets wil gaan zitten kom ik erachter dat het helemaal geen fietstaxi is. Dat wordt dus lopend want een andere taxi is niet te bekennen... En dan hoor ik opeens een man zeggen dat ik geroepen wordt en daar zijn ze dan... mijn verlossers Karlien en Diana. In een echte Afrikaanse stijl (op ons hoofd dus) de boodschappen meegekregen naar huis.
'S avonds is de stroom weer eens (derde keer deze week) uitgevallen was het dus een koude douche. Ook hebben we vanavond weer Bao gespeeld, maar ik moet mijn tactiek nodig aanpassen want het heeft nog niet zijn vruchten afgeworpen.
Zaterdag 3 juni
Weekend! Vandaag zijn Diana en ik alleen want Amber en Karlien gaan de Nkhoma Mountain beklimmen. Het plan is om naar de souveniersmarkt te gaan en daarna te zwemmen. Onderweg nog even een ijsje gegeten en bij Cappucino's een Red Velvet Cake gehad. Het was niet de gezondse middag maar ik heb het geprobeerd te compenseren door 50 baantjes te zwemmen! Na een leuke en relaxte dag weer terug naar huis gegaan.
Eenmaal thuis aangekomen duurde het niet lang tot de nieuwe vrijwilliger, Astrid (een Noor!), aan kwam. Daar hebben we 's avonds kennis mee gemaakt en (volgens mij) hebben we nog bao gespeeld.
Zondag 4 juni
Vandaag is het plan om naar de kerk te gaan. De weg erheen was anders dan anders. Geen van ons wist precies waar de kerk was, dus splitsen voor de minibusjes was geen goede optie. Maar alle busjes zaten (bijna) vol en we waren al aan de late kant. Uiteindelijk stopte er een bus volgeladen met bloempotten. Hij stelde voor om de bloempotten op deze plaats te droppen en ons naar de kerk te brengen, wel tegen een wat duurdere prijs natuurlijk, maar we zijn akkoord gegaan. Na alle bloempotten te hebben uitgeladen en de chaffeur snel naar het tankstation rende om wat bezine te halen konden we vertrekken. Uiteindelijk ging het busje ook als echte minibus rijden want hij pikte overal mensen op. We zijn een beetje belazerd dus.
Aangekomen bij de kerk snel de stof die ik van Diana heb geleend als rok om mijn middel geknoopt (dat wordt van je verwacht in de kerk). Daarna konden we de kerk binnen gaan. Het is een dienst van 3 uur en er wordt heel mooi gezongen en soms gedanst door jong en oud. Omdat er ook een groot deel van de dienst door de priester in Chichewa wordt gepraat, begrijpen we er niet zo veel van en gaan we uiteindelijk iets eerder weg. Vanmiddag gaan we zwemmen maar onderweg komen we nog langs een winkelcentrum waar een 'Magnificent Market' zou zijn. De markt bleek iets minder magnificent dan beloofd maar wel leuk om te zien. Hierna op naar het zwembad om weer te proberen een beetje bij te kleuren en natuurlijk af te koelen.
'S avonds kwamen Mandy en Esther weer terug en zijn we weer naar Four Seasons geweest en gegeten en gechilld met een relaxed muziekje op de achtergrond.
Maandag 5 juni
De start van de nieuwe week! Deze week oefenen de kinderen het alfabet. De groep is nu op leeftijd in drieën opgesplitst. Ik kreeg de groep met de jonge kinderen en heb ze geprobeerd de ABC-song te leren. Dit ging nog niet heel soepel dus moeten we vaker herhalen. Na de 10 o'clock break hebben de kindjes (en ikzelf) gekleurd, (want het is maandag en dat betekent kleurdag!). Vandaag staken ze er best veel tijd in en waren de meesten na 5 minuten nog bezig dus dat is een goed teken! Voor de rest was het niet een hele speciale dag. Net als anders met de kindjes gespeeld en met de huishoudelijke taken geholpen.
Thuis aangekomen geholpen met eten koken (macaronie met paprika, tomaat, uit, bacon en ei) en de avond niet te lang gemaakt.
Dinsdag 6 juni
Vanochtend hebben we eerst een jam-sessie met zang van Amber en ukelele sound van mij gehouden, wat superleuk was. Daarna weer richting Adziwa!
Daar heb ik weer met de kleinere kinderen het alfabet-lied geoefend en woorden met de letters met ze proberen te maken. Ik had vandaag ook mijn ukelele mee dus we hebben gezellig nog wat muziek gemaakt en de kindjes hebben gedanst. Voor de rest was het niet anders dan anders dus valt er niet meer zo veel te vertellen. Om 15:00 ongeveer vertrokken naar town, waar we Amber en Astrid tegenkomen. Samen nog wat boodschappen gedaan en nog even op de souveniermarkt geweest en daarna terug naar huis.
Het is weer dinsdag en dat betekent dat we uit eten gaan vanavond! Omdat het voor Karlien en Esther de laatste keer uit eten is mogen zij kiezen waar we heen gaan. Ze kozen voor Katmandoo, een Nepalees restaurant bij Four Seasons. Het was een gezellige avond en het eten (vooral het toetje, brownie met ijs) smaakte erg goed!
Woensdag 7 juni
Vandaag is een speciale dag want het is sportdag en mijn huisgenoten gaan met mij mee om te helpen op de sportdag en te kijken hoe Adziwa eruit ziet. Om half 8 vertrekken we en anderhalf uur later zijn we op Adziwa. Daar heb ik nog een halfuurtje samen met Diana lesgegeven aan de oudste kinderen en heb ik mijn huisgenoten nog even rondgeleid op het project.
Daarna was het tijd om naar Lilongwe Youth Organisation te gaan omdat de anderen daar nog een hele introductie krijgen. Deze keer gaan we niet alle klassen langs maar maar een paar. Daarna vertrekken we met z'n allen richting het sportveld. Hier doen we eerst de warming up. Iedereen staat in een grote cirkel en ik sta in het midden om de oefeningen voor te doen. Na de push-ups, sit-ups en rek- en strekoefeningen verdelen we de groep in drie. Diana en Esther bij tikkertje en lummeltje, Amber en Mandy bij trefbal, en Karlien en ik bij Chinees voetbal. Chinees voetbal is een spel waarbij je in een kring staat met je benen wijd, en je de bal door de benen van de ander moet slaan met je vuisten. Als de bal door jou benen gaat mag je nog maar met een hand slaan, als het nog een keer gebeurd moet je andersom staan en als die dan nog een keer door je benen komt ben je af. De kinderen en leraren hadden dit spel nog nooit gedaan maar waren heel enthousiast en vooral de leerlingen van de middelbare school erg fanatiek. Op een gegeven moment zouden we gaan doordraaien maar daar ging het mis. Door een miscommunicatie dacht iedereen dat de sportdag was afgelopen en gingen ze terug naar huis. Het was een korte, maar wel hele leuke sportdag.
Na de sportmiddag zijn we weer naar de stad gegaan en hebben we boodschappen gedaan en zijn we nog over de souveniersmarkt gelopen. Daarna nog wat gedronken bij Kiboko en daarna weer op naar huis. Vanavond hebben we pannenkoeken gegeten! Daarna heb ik een preek van Esther en Karlien gekregen omdat ik per ongeluk op facebook zat terwijl ik had gezegd dat ik met mijn blog bezig zou gaan. Ze hebben nog net niet mijn telefoon afgepakt maar het was a close call...
Op dit moment is het 22:20 en zit ik alleen in de woonkamer deze blog af te maken en is iedereen ondertussen al lang aan het slapen. Ik kan niet wachten tot deze blog online staat en ik ook m'n bed in kan.
Het einde is in zicht. Nog maar een weekje in Malawi en nog maar 3 echte werkdagen op Adziwa. Achteraf gaat het echt heel snel en ik merk dat ik steeds meer met mijn vertrek bezig ben. Maar goed, eerst nog even genieten van de laatste dagen!
Leuk dat jullie dit nog steeds lezen en tot gauuwww.
PS: sorry voor de vertraging, is niet echt een goeie reden voor.
Tionana,
Carlijn
De 4e week in Malawi
Maandag 22 mei
Vanmorgen zijn we weer begonnen met een les voor de kinderen. We hebben de delen van het lichaam herhaald en dat gaat al best goed. Ook door het liedje 'hoofd, schouders, knie en teen' steken de kindjes veel op! Na een halfuurtje is de concentratie zo goed als weg en is het 'time for a wiwi' (denk dat jullie wel weten wat ik bedoel) en gaan ze met zijn allen naar het 'toiletgebouw'. Na deze korte pauze heb ik samen met de oudste kinderen geoefend hoe je de cijfers schrijft. Daarna was het tijd voor de 10 o'clock break en kwamen de kids weer naar me toe met hun rugzakjes zodat ik de snacks voor ze eruit kon halen.
Het is maandag en dat betekent kleurdag! Deze keer had ik geen kleurplaten maar gewoon lege blaadjes en hebben ze geprobeerd een appel te tekenen. De oudere kinderen hebben ook de letters A-D proberen te schrijven. Na het kleuren geholpen met koken, water halen en eten uitdelen en daarna was het al gauw half 2. Vandaag ga ik vroeger weg omdat ik samen met Karlien en Esther naar het naaiatelier ga om kleding te laten maken van de stofjes die we gekocht hebben. Om 3 uur afgesproken bij de fietstaxi's en een fietstaxi naar het naaiatelier genomen. Het naaiatelier bevindt zich in een armoedige village met hobbelige zandwegen die ons naar de bestemming leiden. Van alle kanten hoor je 'Mzungu!' want die zien ze hier niet zo vaak. Eenmaal aangekomen gaan we bij een klein en donker huisje naar binnen waar we warm worden begroet door de weduwen die hier bij elkaar zitten. We hebben de maten op laten meten en het zou woensdag al klaar zijn. Met best veel verschillende stofjes en drie personen ben ik benieuwd of ze nog weten van welke stof wat moet worden gemaakt, maar we zien woensdag wel of alles is gelukt! Met de fietstaxi en de minibus weer terug naar huis. Daar was de avond kort want morgen weer een nieuwe werkdag!
Dinsdag 23 mei
Vanmorgen hebben Chimemwe en ik de dagen van de week met de kids geoefend. Dit vinden ze nog heel moeilijk dus vergt wat meer oefening. Ze leren dit hier trouwens door een heel hard een zinnetje te roepen. Het gaat zo: 'How many days make a week?' 'Seven days make a week! Sunday, Monday, Tuesday, Wednesday, Thursday, Friday and Saturday!'
Ik heb vandaag mijn ukulele meegenomen en toen ze zagen dat ik hem uit m'n tas pakte, kwamen ze allemaal aangerend en om me heen staan en toen ik begon te spelen begonnen ze vrolijk te dansen! Het was superleuk om te zien! Even later waren de huismoeders de controle kwijt en begonnen ze aan de knopjes te draaien en wilden ze hem allemaal even vasthouden. Het was een complete chaos maar uiteindelijk hebben de meesten een paar keer gestrumd (snaren aanslaan). Ook heb ik er een paar het liedje 'The weels of the bus' geleerd. Het was een leuke bezigheid en ik ga hem zeker vaker meenemen!
'S middags is eigenlijk een beetje routine geworden. Helpen met koken, eten uitdelen, afwassen en de kindjes omkleden en dan is het al snel tijd om te gaan. Deze keer kwam er ook een moeder om haar baby op te halen. Ze wou dat ik haar baby vasthield zodat ze een foto kon maken van een Mzungu en haar baby.
Toen ik terugliep naar de plaats waar ik een minibusje richting town zou nemen, kwam er een grote groep mensen aan. Een man legde me uit dat er iemand was overleden en bijna iedereen uit de village meeloopt om de kist naar de begraafplaats te brengen. Er werd aangrijpend en luid gezongen, het was best heftig om te zien.
Toen ik in town was ben ik nog even langs de fruit market geweest om fruit te halen en daarna vond ik dat ik wel een ijsje had verdiend. Ik zat op het terras en ineens kwamen Mike en zijn vriend erbij zitten. Mike heeft zich aan zijn woord gehouden want hij had zijn present voor mij mee! Twee armbandjes had hij voor me gemaakt, een zwarte die hij moest voorstellen en een witte die ik moest voorstellen. Superaardig en ik had niet gedacht dat hij er zelf mee zou komen. Daarna vroeg hij m'n nummer nog maar ik heb hem vriendelijk afgewezen :). We hebben samen nog ukulele gespeeld en daarna was het tijd om te gaan want het begon al te schemeren.
'S avonds zijn we uit eten geweest en heb ik een sizzling chicken (ze houden hier van sizzling food) gegeten, erg lekker!
Woensdag 24 mei
Vandaag heb ik een korte dag op Adziwa want om half 11 komt Roos en gaan we naar Lilongwe Youth Organisation om weer een sportdag te organiseren. 'S ochtends les gegeven in de cijfers en ze geholpen met het schrijven daarvan.
Na alle rugzakjes tijdens de 10 uur break te hebben uitgepakt was het tijd om richting Lilongwe Youth Organisation te lopen. De kinderen hebben superveel zin in de sportdag en willen allemaal iets meenemen naar het 'veld'. Er zijn vandaag veel kinderen, ongeveer 100 en deze keer zou ik de warming-up voordoen. In een grote kring hebben we rek- en strekoefeningen gedaan, gesprongen en push- en sit-ups gedaan. Daarna werd de groep verdeeld in twee. Bij de grote groep organiseerde ik een variant van tikkertje, waarbij de getikte spelers met de benen wijd moesten staan of op de hurken moesten zitten. De niet-getikte spelers konden hen bevrijden door door hun benen te kruipen of over de 'bok' te springen. Toen het eenmaal goed ging, hebben Geoffrey (leraar) en ik ook nog meegedaan. Na het tikkertje heb ik met de andere groep nog even trefbal gespeeld en daarna was het alweer afgelopen.
Teruggelopen naar de school en buiten naast de school zaten een paar vrouwen traditionele hapjes zoals samosa's (een soort driehoekige loempia met aardappel) en rijst met een gefrituurd laagje erover te verkopen. Het was een beetje de 'kantine' van de school. Een hapje kostte 20 kwacha (2,6 cent) dus dat is niks, en ze waren heel lekker!
Het is vandaag woensdag, en dat betekent dat onze kleding vandaag klaar zou zijn! Omdat ik met de sportdag altijd wat vroeger vrij ben, ga ik alleen richting het naaiatelier. Daar aangekomen kreeg ik weer een warm welkom en liet Mary (oprichter van het atelier) me de resultaten zien. Het bleek dat (wat we een klein beetje verwacht hadden) niet alles van de juiste stofjes gemaakt zijn en sommige nog niet af waren. Ik besluit morgen of vrijdag terug te komen en ga richting huis. Vandaag is er een nieuwe vrijwilliger, Amber, aangekomen dus daar hebben we 's avonds even kennis mee gemaakt en we hebben nog het Grote Safarispel gespeeld!
Donderdag 25 mei
Vandaag was het een normale dag. Vanochtend heb ik met de kindjes de dagen van de week herhaald en zijn we naar het speeltuintje geweest. Vanmiddag geholpen met koken en eten uitdelen. Ik heb vandaag voor het eerst Msima geproefd! Ik kreeg een grote stomp met wat chinese bladeren en wat gehakt. Msima smaakt eigenlijk nergens naar maar je wordt er binnen no time heel vol van. Het was moeilijk om alles naar binnen te krijgen maar, zoals Stella zei, ben ik nu wel een echte Malawiaan! Na het eten geholpen met afwassen en de kindjes aankleden en toen was het weer tijd om te gaan.
'S avonds spaghetti gegeten en nog even gechilld en toen maar weer op naar bed, bijna weekend!
Vrijdag 26 mei
Vanochtend kwam ik aan en waren er al wat kinderen aan het oefenen om de cijfers te schrijven. Daar heb ik ze individueel even mee geholpen en we hebben ook het tellen geoefend. Daarna heb ik weer met de kleinsten de dagen van de week geoefend. Na de les hebben we een spelletje gedaan. Ik had een bal meegenomen en de kinderen stonden in een grote cirkel met de benen wijd. Ze moesten proberen de bal door de benen van de ander te rollen. Dit is ongeveer twee keer goed gegaan en daarna konden ze het niet meer laten om de bal te pakken en ermee weg te rennen, maar goed, dat vonden ze ook leuk en daar gaat het om!
Vandaag ga ik samen met Esther en Karlien weer naar het naaiatelier om de spullen op te halen dus ik ga iets eerder weg. Toen ik langs de Fruit Market naar Car Park liep kwam ik een jongen tegen (ben de naam vergeten) die er altijd staat en ik wel eens een praatje mee gemaakt heb. Deze keer vroeg hij of ik samen met hem Msima wou eten en toen ik hem afwees zei hij dat hij iets belangrijks moest vertellen. Hij liep een stukje mee en zei: 'I'm gonna be very open, marry me'. Ik schoot een beetje in de lach, heb hem gezegd dat ik hem heel aardig vind maar niet met hem wil trouwen (sindsdien niks meer van hem gehoord).
Eenmaal thuis aangekomen was Mandy, de nieuwe vrijwilliger, er ook. 'S avonds hebben we pannekoeken, gemaakt door onze kok Diana, gegeten! Ze waren superlekker. Na het eten hebben we nog met z'n allen gechilld.
Zaterdag 27 mei
Het is weekend en het laatste weekend van de maand en dat betekent Farmers Market! Met de minibus naar town en vanuit daar een ander busje naar de markt genomen. Van tevoren hadden we berekend hoeveel dat ongeveer zou kosten. Het is best dicht bij town dus 150 kwacha zou genoeg moeten zijn, hoewel, daar dacht de 'conducteur' anders over. Op de plaats waar we eruit moesten heeft Esther nog een discussie met hem gehad want ze moest nog geld terugkrijgen. Ondertussen zaten Amber en ik nog in het busje zodat hij niet weg zou rijden... dachten we. Dat deed hij dus wel. Het zweet brak ons uit en we dachten dat we bijna ontvoerd zouden worden. We riepen (een beetje.. nee erg wanhopig) dat ie moest stoppen. Na 100 meter luisterde hij gelukkig en konden we weer normaal ademhalen.
De Farmers Market is een kleine markt met souveniers en voedsel en er komen relatief veel Westerlingen op af. Na 3 rondjes over de markt en een cola besloten we om weer naar de stad te gaan want we zouden nog naar de fruit market en de souveniersmarkt gaan. Daarna hebben we lekker gelunched (toast met kaas en tomaat) en gedronken (2 large milkshakes) bij Capuccino's.
Thuis nog even buiten gezeten en geholpen met eten koken. Ik heb onderhand ook een nieuwe bijnaam gekregen. Omdat ik nog steeds de jongste ben, op 2 dagen van Amber na :(, en Esther Carlijn en Karlien steeds door elkaar haalt, heet ik vanaf nu 'Guppie'. Ohja en Diana noemt me ook vaak 'ding', ook een leuke. Vanavond is iedereen in een melige bui en hebben we driestemmig het bananenlied gezongen.
Zondag 28 mei
Vandaag lekker tot kwart over 7 in bed gelegen! We hebben vandaag een relaxdagje, het plan is om naar het zwembad en vanavond naar de jazzavond bij Four Seasons te gaan.
Om 10 uur vertrokken en om 3 uur weer teruggegaan. Ik heb hard gewerkt aan mijn bruine kleurtje (deze keer niet rood!) en mijn huisgenoten zeggen dat je het al een beetje kunt zien!
Vanavond lekker eten en chillen bij Four Seasons en morgen weer naar het project. Ik ben van plan om ze de vormen in het Engels te leren en ook te laten tekenen, we zullen zien hoe dat gaat!
Het is 16:26 terwijl ik deze zin schrijf en ik ben blij dat deze blog weer bijna af is. Het kost me moeite en tijd om te schrijven maar dan hebben jullie, en ik later, ook wat!
Hoewel het de eerste weken aftellen wanneer ik weer naar huis mocht was, begint het nu steeds meer aftellen wanneer ik hier weg moet te worden. Het is heel gezellig in het huis en dat is superleuk.
Ik vind het heel leuk dat jullie dit nog steeds lezen en bedankt voor al jullie reacties. Ik zie vaak heel laat pas dat er ook vragen worden gesteld en het internet werkt vaak ook niet mee maar ik zal ze allemaal beantwoorden als ik thuiskom! Voor nu geniet van het warme weer in Nederland en tot snel!
PS: Esther was erg teleurgesteld dat ik in de vorige blog niet had gezet hoe leuk en lief ze wel niet is, dus bij deze. (Ze is erg vol van zichzelf) ;)
Tot de volgende keer maar weer!
Carlijn
De 3e week in Malawi
Vrijdag 12 mei
Vandaag word ik fit wakker en loop ik als vanouds om 07:30 weg van huis op weg naar Adziwa. Deze keer loopt Roos mee want ze gaat samen met me naar het project om te kijken hoe het gaat daar en om met de leiding te praten. Ik heb Roos en Maartje verteld dat er verwacht werd dat ik alleen lessen moest geven, en dat was niet de bedoeling. Hier is een vrijwilliger namelijk bedoeld als een helpende hand en niet als iemand die het gaat overnemen.
Om 09:00 zijn we aangekomen op het project en hebben we eerst met Stella gepraat. Ze reageerde begripvol en we hebben een planning met activiteiten gemaakt voor de weken die nog gaan komen om te proberen wat structuur te creëren. Ook ga ik de komende weken op donderdagmiddag samen met Roos een sportmiddag bij Lilongwe Youth Organisation organiseren. Lilongwe Youth Organisation is een basisschool/ middelbare school (ook een project van Doingoood) en ligt op 5 minuten lopen van Adziwa Care.
Ongeveer 2 uur later vertrok Roos weer. Ik ging samen met de kindjes naar het speeltuintje niet ver van het project af. Ze wilden natuurlijk allemaal op de hoge schommel en daar mocht ik ze op tillen. Er ontstond één grote chaos (verdrukkingen, kopstoten tegen de schommel) maar uiteindelijk hebben ze allemaal even geschommeld! Na alle kindjes op de schommel getild te hebben voelde ik me best wel zwak en ineens ook duizelig dus even een pauze genomen en wat gedronken. Toen het weer wat beter ging heb ik geholpen in de keuken met het snijden van de groenten en het maken van Nzima (traditioneel eten hier, meel met water). Ik voelde dat het echt niet goed met me ging, hoofdpijn en erg duizelig dus heb weer even een pauze genomen. Het werd niet echt beter dus ik ben om 13:00 naar huis gegaan. Daar smiddags op bed gelegen en wat proberen aan te sterken.
'S avonds ging het weer wat beter en heb ik geholpen met koken: een ovenschotel met champignon, ui en paprika. Er was ook een nieuwe vrijwilliger, Esther (een Friezin! (moest ik er van haar achter zetten)) aangekomen en daar hebben we 's avonds nog even kennis mee gemaakt.
Zaterdag 13 mei
Het is weekend! Dus iets langer in bed blijven liggen, niet te lang want is hier om 6 uur alweer licht en niet veel later wordt je wel een keer wakker. Vandaag hebben we een rustige dag, even boodschappen doen maar verder nog geen plannen. Esther heeft vanochtend de citytour en we hebben afgesproken haar na afloop in de stad te ontmoeten en samen boodschappen te doen. Na de huishoudelijke taken te hebben gedaan hebben we nog gelunched bij Kiboko. Daarna weer richting huis gegaan en nog even in de zon gezeten. Gekookt, gegeten, en afgewassen. 'S avonds verveelden we ons een beetje dus zijn we op zoek gegaan naar iets om te doen en vonden we Het Grote Safarispel. Na onze eigen versie ervan gemaakt te hebben was het echt een verrassend leuk spel, dit gaan we vaker doen!
Zondag 14 mei
Vanochtend heb ik besloten om bloed te laten prikken want ik heb nog steeds vlagen van duizeligheid en hoofdpijn. Esther gaat met me mee. We kwamen aan bij de ABC clinic (een ziekenhuis voor de wat rijkere klasse) en mochten plaatsnemen in de wachtkamer. Na een tijdje werd mijn naam (het leek er niet echt op want niemand hier kan mijn naam uitspreken) geroepen en mocht ik naar de nurse die eerst de vital signs (bloeddruk, temperatuur, gewicht) controleert. Zonder iets te zeggen kreeg ik een bloeddrukband om m'n arm, een termometer tegen m'n hoofd en werd er gewezen naar de weegschaal. Daarna werd ik weer naar de wachtkamer gewezen dus blijkbaar waren er geen slechte vital signs.
Na weer een tijdje wachten mocht ik naar de dokter waar ik uitgelegd heb wat er aan de hand was. Na 10 seconden uitleg had hij genoeg gehoord en werd ik doorverwezen naar de behandelkamer. Ik keek echt mijn ogen uit. Het gaat hier zo anders dan in Nederland. De behandelkamer was één grote kamer waar alle patiënten die behandeld moeten worden zich bevinden. Tussen de andere patiënten wordt je behandeld en iedereen kan meekijken. De kamer zelf ziet er ook erg onhygiënisch uit (bloed op de grond, pleister en gebruikte scharen en handschoenen op het aanrecht) dus ik besluit om goed op te letten of het bloedprikken zelf hygiënisch gebeurd. Gelukkig was dat wel het geval. De arts waste zijn handen op de goede manier en naalden werden uit de verpakking gehaald. Ook de plaats van prikken is hier anders, het gebeurt hier in de pols! Met de naald nog in mijn pols weer naar de wachtkamer gestuurd om vervolgens opgehaald te worden door de dokter. Hij zei dat everything fine was dus dat was een geruststelling! Ik werd weer naar de behandelkamer gestuurd waar ik moest wachten om de naald uit mijn pols te laten halen. Naast mij zat een vrouw met een baby met een hele verbrande arm. De arm was helemaal gaan ontsteken, het was heel schrijnend om te zien.
Nadat de naald eruit was gehaald zijn Esther en ik weer teruggelopen naar huis. Deze keer hebben we het helemaal gelopen (dus niet met de minibus), een wandelingetje van een uur ongeveer.
In de middag nog even gebeld met de familie en om 17:30 werden Esther en ik opgehaald om samen met Melanie naar de jazzavond bij Four Seasons te gaan. Daar op het gras een lekkere pizza gegeten en genoten van de muziek. David (een Malawiaan die er de vorige keer ook was) kwam ons vergezellen. Hij heeft me beloofd om me volgende week Bao (echt Afrikaans spel) te leren, ben benieuwd!
Maandag 15 mei
Vandaag is het (jaja, alweer) een public holiday, Kamuzu Day, en ben ik vrij. Vandaag wordt het leven en het werk van de eerste president van Malawi, Kamuzu Banda, gevierd. Ik heb helemaal geen plannen voor deze dag dus er valt niet heel veel te schrijven. Een groot deel van de dag Japanse puzzels gemaakt, muziek geluisterd en in de zon gezeten. 'S avonds hebben we weer Het Grote Safarispel gespeeld. Sommigen (ik zal geen namen noemen) van ons hebben geleerd waar onder andere Japan, Brazilië en Turkije liggen. Het was wederom een leuke avond!
Dinsdag 16 mei
Om 08:45 kwam ik aan bij Adziwa en begonnen Stella en ik met de les. De kinderen mochten buiten onderdelen (zoals takken, blaadjes, stenen) zoeken en meenemen en daarna mocht ik ze uitleggen wat dat in het Engels was. Stella vertaalde voor mij. Ook hebben we afgewisseld met aantallen stenen, de kleuren van bijvoorbeeld blaadjes benoemd en geleerd welke steen groter is dan de andere. Daarna hadden we een 10 o clock break en kwamen de kindjes bij me om hun snacks (vaak chips, is heel populair hier) en drinken uit hun tas te halen.
Na de break kwamen de kleurplaten tevoorschijn en gingen we kleuren! Alle 70 kinderen kregen een kleurplaat en een paar krijtjes en daar gingen ze al snel mee aan de slag. De ene was na een minuut klaar en anderen maakten er echt werk van en waren langer bezig. Het was een geslaagde activiteit!
Vandaag heb ik ook geholpen met koken (Nzima), eten uitdelen en de kindjes omkleden en toen was het al snel tijd om te gaan.
Het is weer dinsdag dus dat betekent dat we weer uit eten gaan, deze keer naar Mamma Mia's, een pizzeria. Het smaakte erg goed en was weer gezellig!
Woensdag 17 mei
Vandaag ga ik de kinderen de cijfers wat beter proberen aan te leren. Ik heb de cijfers 1-10 op het bord geschreven en een random getal aangewezen en de kinderen moesten mij vertellen welk getal dat was. Veel vinden dit erg moeilijk en verliezen de aandacht snel. Met de wat oudere kinderen lukt het beter en zij mochten zelf ook het getal aanwijzen dat ik had gezegd. Daarna heb ik individueel nog even met de oudsten geprobeerd de cijfers te schrijven.
Na de pauze stond er een spelletje op het programma. Ik had een ballon meegebracht en de bedoeling was dat de kinderen die zo lang mogelijk in de lucht proberen te houden. Ik zou de tijd opnemen. Dit kon natuurlijk niet goed gaan want iedereen wil die ballon aanraken! Na een paar gevallen kindjes te hebben getroost leek het me beter om te stoppen. In de middag zoals vanouds meegeholpen met het eten maken, uitdelen, afwassen en de kids omkleden. Na het project nog even boodschappen op de Fruit Market en in de supermarkt gedaan.
Elke werkdag ben ik om 17:00 ongeveer thuis en dan duurt de avond kort (dus valt er niet heel veel te vertellen).
Donderdag 18 mei
Vandaag gaat Roos met me mee want om 10:30 ongeveer gaan we richting Lilongwe Youth Organisation om de sportdag te organiseren. 'S ochtends nog even met de kindjes de cijfers geoefend en daarna richting Youth Organisation. Daar kreeg ik eerst een rondleiding over de school en gingen we elke klas binnen om mede te delen dat ik er was. Als je binnen komt staan alle kinderen voor je op en beginnen ze aan het introductiepraatje: 'Good morning Madame, how are you?' 'I'm good and you?' 'We're also good thank you Madame, thank you very much.' Ook mocht ik me in elke klas introduceren en vertellen dat ik de komende weken ga meehelpen met de sportdag.
Na de introducties liepen we richting het 'veld' (zonder gras). Daar hebben we eerst in een grote kring de warming up gedaan (rek- en strekoefeningen) en daarna werd de groep opgesplitst in twee groepen. De ene ging trefbal doen en de andere estafette. Ik ging de estafettegroep begeleiden. We hadden vijf groepen van vier en in tweetallen moest een ballon naar de overkant worden gebracht, maar... de ballon mocht niet met de handen worden aangeraakt en de tweetallen mochten elkaar ook niet aanraken (de ballon moest dus bijv. tussen 2 buiken worden vervoerd). Bij de eerste groep ging het verbazingwekkend goed (toen hielp een leraar die goed orde kon houden), bij de tweede wat minder, maar de kinderen vonden het wel leuk en daar gaat het om!
Om 13:00 waren we ongeveer klaar. Maartje kwam ook een kijkje nemen bij de sportdag dus kon ik met haar meerijden (wat wel een uur scheelt!). Ik was dus lekker vroeg thuis. Daar nog even een wasje gedraaid (of eigenlijk niet gedraaid, maar met de hand) en toen kwam Melanie ons vergezellen want ze gaat morgen weg naar Senga Bay en zondag vertrekt ze weer naar Nederland. Samen hebben we gegeten. Worstjes in plaats van gehakt want ik kon de gehaktballen niet in de supermarkt vinden... Heb zelfs nog gevraagd naar 'meat balls' en toen ze het niet begrepen een foto laten zien maar ze hadden ze niet. Toen ik dit thuis vertelde schoten mijn huisgenoten in de lach want... je kunt ze natuurlijk ook rollen van gewoon gehakt :).
'S avonds hebben we gezellig bij elkaar gezeten en daarna afscheid van Melanie genomen.
Vrijdag 19 mei
Om 08:30 stapte ik uit de minibus 200 meter voor Adziwa en toen ik ernaartoe liep was er iets vreemds aan de hand. Normaal hoor je vanaf 100 meter het kabaal van de kindjes maar deze keer was het muisstil. Ook zag ik van een afstand helemaal niemand terwijl er altijd wel een kindje buiten staat of een paar op de tafels. Toen ik eenmaal bij het gebouw was lagen er een paar matrassen op de grond waarop de kinderen zaten en bijna geen geluid maakten. Ik vroeg waarom ze daar zaten en Chimemwe (huismoeder) zei dat ze te veel herrie maakten en op de tafels aan het springen waren. Dat doen ze trouwens heel vaak, geen idee waarom ze nu straf krijgen maar goed, tijd voor de les! Ik moest het deze keer alleen doen want Stella was er niet, Chimemwe zorgde er af en toe voor dat de kindjes hun aandacht erbij hielden. Vandaag heb ik met ze de delen van het lichaam geoefend en hebben we het bijpassende liedje 'hoofd, schouders, knie en teen' gedaan. Ik merkte dat ze de lichaamsdelen nog niet goed kennen dus dit ga ik vaker herhalen.
Na alle tasjes te hebben uitgepakt voor de 10 uur break zijn we naar het speeltuintje gegaan. Daarna geholpen met koken, eten uitdelen, afwassen en de kinderen omkleden. Daarna was het tijd om te gaan. Nog even langs de Fruit Market om wat groenten te halen (scheelt heel erg in de prijs dan als je het bij de supermarkt doet) en toen op naar huis.
Vanavond hebben we pasta gekookt en gegeten bij kaarslicht want de stroom was uitgevallen! Daarna hebben we met z'n vieren nog een film (Bridget Jones Baby) op de laptop gekeken. De film was zo spannend dat ik twee keer in slaap ben gevallen.
Zaterdag 20 mei
Vandaag gaan we naar de stoffenmarkt! Om 10:00 lopen we weg en gaan we richting town. De stoffenmarkt bevindt zich in het oude gebied van Lilongwe, old town, en heeft meteen een hele andere sfeer. Er is ook gezegd dat je hier beter niet alleen kunt lopen in verband met de veiligheid. Gelukkig waren we met z'n vieren. De stoffenmarkt bevindt zich tussen andere kraampjes met voedsel (gebakken sprinkhanen!) en andere dingen. Alles staat dicht op elkaar en er zijn superveel stoffen. Na lang zitten te twijfelen heb ik er uiteindelijk een paar gekocht. Maandag gaan Karlien, Esther en ik naar het Feeding Program (project van Doingoood) waar ik een broek van de stof ga laten maken.
Na de stofjesmarkt zijn we nog even over de souveniersmarkt gelopen en daarna hebben we geluched bij Kiboko en hebben we nog boodschappen gedaan. Ik kwam Mike weer tegen in de stad. Hij is degene die ons toen naar het de kopieershop heeft gebracht en van wie ik twee schilderijen heb gekocht. Hij had me beloofd een cadeautje te geven de volgende keer dat ie me zag. Vandaag zei hij dat hij er nog mee bezig is en dat het een unieke armband wordt, ben benieuwd! Na de boodschappen nog een ijsje (ja, dat hebben ze hier ook!) gegeten en daarna op naar huis gegaan.
'S avonds nog een kakkerlak (de 2e!) gevangen die in de servieskast zat en nog samen even gechilld.
Zondag 21 mei
Voor vandaag hadden we op de planning staan om te gaan lunchen en daarna te zwemmen bij Hotel Crossroads, maar het zou vanmiddag bewolkt worden dus hebben we besloten om vroeger weg te gaan en lunch mee te nemen. Aan het zwembad voelt het echt als vakantie. Je voelt je wel heel erg bekeken met bikini aan (dat zijn ze hier niet gewend en wij waren de enige) en er werden ook heel subtiel stiekem foto's van ons gemaakt, maar goed het mag daar wel en het is de enige kans om een beetje bruin te worden. Rood werd het in mijn geval, factor 20 bleek te weinig te zijn. Om half 4 ongeveer weggegaan (want bewolkt werd het niet) en om half 6 zouden we worden opgehaald voor de Jazzavond bij Four Seasons. Daar zijn we net van weergekomen en het was wederom een leuke avond! David was het spel Bao 'vergeten' dus dat heb ik (nog) niet geleerd. Morgen weer naar het project en eens kijken of de kids nog weten wat een leaf en een stone is!
Dit was mijn blog weer voor deze week, een wat mindere blog dan twee hiervoor voor mijn gevoel maar ik hoop dat jullie alsnog met plezier hebben gelezen! Dankjulliewel voor alle leuke en lieve reacties op de vorige blogs!
Geniet van de zon in Nederland (jullie worden nog bruiner dan ik) en hou jullie goed!
Tionana,
Carlijn
De 2e week in Malawi
Dinsdag 2 mei
Mijn eerste dag op het project is aangebroken! Om half 9 wordt ik opgehaald door Maartje en rijden we samen naar Adziwa Care, een dagopvang/kleuterschooltje voor weeskinderen. Het ligt in de wijk Kauma, en al snel merk je dat het hier echt heel armoedig is. Stoffige, hobbelige zandwegen leiden me naar de plek waar ik moet zijn. Toen we de auto uitstapten hoorden we de kinderen roepen: 'Gea! Gea! Gea!'. Maar Gea heeft vrijdag haar afscheid gehad en ik kom voor haar in de plaats!
Ik werd verwelkomd door James, de projectleider en oprichter van de dagopvang. We hebben even kort kennisgemaakt en hij heeft me uitgelegd hoe dit project ontstaan is en hoe het er hier aan toe gaat. Hij zei dat ik op het juiste moment gekomen ben omdat er vandaag zo'n 100(!) kinderen zijn. Na de uitleg heeft hij me de tuin rondom de dagopvang laten zien waar groenten en fruit verbouwd worden en heeft hij me de huizen laten zien waar de kinderen en pleegouders wonen. Daarna heb ik Stella ontmoet, een van de 5 leidsters. Zij is de enige die goed Engels kan, voor de rest kan een vrouw een beetje Engels en de rest niet. Daarna gingen we naar de kinderen en ging Maartje weer terug. De peuters waren net bezig met een lesje. Ik ben ergens tussen gaan zitten en toen kwamen er al een paar op me af. Ze vinden mijn handen en haren heel bijzonder dus daar waren ze wel een tijdje druk mee. Na een paar uur te hebben gespeeld merk ik dat het hele lieve, maar ook brutale en drukke kinderen zijn. Ze pakken dingen van elkaar af en er wordt regelmatig hier en daar een tik uitgedeeld.
Ik heb me voorgenomen om de eerste dagen eerst te zien hoe het loopt en hoe de kinderen zijn, voordat ik allerlei activiteiten met ze ga doen. In de middag heb ik geholpen met het uitdelen van eten en afwassen en toen was het al snel 13:30 en kwam Roos, met nog twee andere meiden (die hier zijn voor snuffelstage!) me ophalen. Roos heeft me uitgelegd welke minibussen ik moet nemen om van en naar het project te gaan. Eerst gaan we richting town en daarna ben ik alleen(!) met de minibus naar corner 47 gegaan en weer 20 minuutjes terug naar huis gelopen. Onderweg kwam ik Peanutman tegen, een hele aardige man die aan de weg pinda's (niet te eten, alleen als je ze kookt) verkoopt en altijd een praatje maakt met de vrijwilligers. Hij heeft me geprobeerd te leren hoe je: 'have a nice day' in Chichewa zegt maar dat is haast onmogelijk om goed uit te spreken en te onthouden.
Thuis aangekomen heb ik even buiten gezeten en genoten van het nog altijd mooie weer. Om half 7 werden we opgehaald want het is dinsdag en dinsdag is de dag waarop we altijd uit eten gaan! We hebben een soort roulatieschema van restaurants en deze keer gingen we naar Bombays, een Indisch restaurant. Nadat we daar lekker hadden gegeten weer richting huis en richting bed, want de volgende ochtend weer vroeg opstaan voor de 2e dag op het project!
Woensdag 3 mei
Om 06:30 m'n bed uitgegaan, ontbeten en rond 07:30 naar corner 47 gelopen en met de minibus naar town gereden. Daar aangekomen een stukje langs de fruit market (waar je continu wordt aangesproken) gelopen naar de volgende busstopplaats. Het was niet zo slim om in een leeg minibusje te gaan zitten, want er wordt gewacht tot de bus helemaal vol zit en dat duurt zo een kwartier. Na een busreis van een halfuur ben ik aangekomen in Kauma en is het nog eventjes lopen naar het project. Ik kreeg regelmatig 'Zungu!' (blanke!) te horen, zelfs van peuters van een paar jaar oud. In deze wijk zie je echt geen blanken dus hier vinden ze het echt heel bijzonder dat je hier bent.
Eenmaal op het project komen er al snel kindjes naar me toe om mijn hand of been vast te pakken (en niet meer los te laten). De tweede dag op het project verliep een beetje hetzelfde als de eerste, geholpen met huishoudelijke klusjes en gespeeld met de kindjes. Om 15:00 ging ik naar huis. Rond die tijd moet je ook wel vertrekken omdat het hier vroeg donker is (17:15) en de reis met alles erop en eraan wel 1,5 uur (soms langer) kan duren. Deze keer ging alles vlot met de minibussen en toen ik uitstapte bij corner 47 had ik geluk want Maartje kwam net voorbij met de auto en kon ik het laatste stukje meerijden. Vandaag is er een nieuwe vrijwilliger aangekomen en Maartje was opweg daarnaartoe om kennis te maken.
Thuis aangekomen hebben we kennisgemaakt met Karlien (een Belg!) die hier voor 6 weken op het project Chitipi gaat werken. 'S avonds een burger gegeten en nog even gechilld en daarna gaan slapen.
Donderdag 4 mei
Om ongeveer 09:00 was ik op het project en heb ik me eigenlijk beziggehouden met dezelfde dingen als de vorige dagen maar vandaag heb ik een wat mindere dag. De hele dag is er drukte en chaos en ik vind het lastig dat de kinderen en leiding (met uitzondering van één iemand) me niet begrijpen. Ik merk ook dat de leiding zelf weinig uitvoert, ze liggen veel op de matrassen bij de allerkleinsten en af en toe wordt er een spelletje gedaan of een liedje gezongen. Ook heb ik het idee dat ze niet heel enthousiast zijn dat ik er ben omdat ze weinig naar me omkijken. Dit vond ik frustrerend. Hierdoor was ik s'avonds niet in mijn allerbeste humeur, maar nadat ik met mijn huisgenoten erover had gepraat (bij hun was het hetzelfde, echt de cultuur hier) ging het een stuk beter.
Vandaag was meteen de laatste dag op het project deze week, want morgen vertekken Diana, Melanie, Karlien en ik naar Cape Maclear aan Lake Malawi om een weekendje lekker uit te waaien!
Vrijdag 5 mei
Om 07:00 rijden we met taxi Rachid richting Cape Maclear! Het is een rit van ruim 4 uur maar er valt genoeg te zien, van berglandschappen tot drukke dorpjes, dus die paar uur zijn zo om. Eenmaal aangekomen bij de lodge keken we onze ogen uit, het is echt een paradijs hier. We hebben een lodge aan het meer (Lake Malawi) met uitzicht op een paar eilanden.
We kregen een kamer voor vier personen (van zo'n 15 vierkante meter) en daar hebben we eerst onze spullen uitgestald. Het is hier nog warmer weer dan in Lilongwe dus in dat kamertje is het superbenauwd. Gelukkig staat er een waaier (niet een keer uitgezet) die voor wat verfrissing zorgt. Na de kamer te hebben toegeëigend hebben we eerst gelunched bij de lodge en daarna zijn we het stadje even doorgelopen. Cape Maclear is een gezellig plaatsje dat eigenlijk alleen bestaat uit een lang pad met daaraan kraampjes, bars en restaurants. Over het strand zijn we teruggelopen naar de lodge. In Cape Maclear is het niet anders, overal wordt je aangesproken, voor een praatje of door mensen die iets willen verkopen. Er kwamen ook kinderen naar ons toe die samen een band gevormd hadden, de West Life Band. Met houten palen, een pan, een lege plasticen tank en een snaar hadden ze een drumstel en gitaar gefabriceerd. Heel creatief, ze zongen 'Waka waka Eh eh' voor ons en het was echt goed! Wel voor geld natuurlijk, maar dat kun je verwachten.
Na het plaatsje te hebben verkend hebben we nog gezwommen en van de zonsondergang genoten vanuit het zwembad bij onze lodge. 'S avonds spaghetti gegeten en nog even gechilld bij een klein restaurantje 'Thomass'. Daarna op naar ons benauwde hok, morgen staat er een boottrip op het programma!
Zaterdag 6 mei
Na een verbazingwekkend goede nachtrust te hebben gehad hebben we ontbeten bij onze lodge en zijn we om 09:00 op de boot gestapt. Onze gids Peter zat alweer met een biertje in zijn hand (later die dag komt hij er wel achter dat dat niet zo'n goed idee was).
We zijn eerst langs het vissersgebied van Cape Maclear gevaren naar een strandje met een mooi uitzicht op het meer. Hier hebben Karlien en ik de rotsen beklommen en de anderen gezwommen. Daarna zijn we naar een eiland toe gevaren. Hier hebben we gesnorkeld, wat ik nog nooit gedaan had en best moeilijk is! Vind ik dan. In het begin kreeg ik een halve paniekaanval (beetje overdreven) en zat ik te happen naar adem maar na een tijdje ging het goed en het was echt supermooi. Er waren allerlei verschillende vissen in verschillende kleuren (groen, blauw, geel, oranje), ze waren helemaal niet bang maar zwommen gewoon met je mee. Na het snorkelen hebben we gechilld op het strand en gezonnebaad want ik moet natuurlijk wel een beetje bruin worden. Hier werd een lekkere lunch voor ons gemaakt met rijst, tomaat, aardappels en een vissenkop. Nog even gezwommen in het meer en we gingen weer verder naar het volgende punt. Dit punt lag aan de rand van Cape Maclear en hier konden we weer snorkelen en zwemmen. Er waren ook veel apen te zien en je kon heel dichtbij komen, tot wel zo'n 5-10 meter van ze vandaan. Daarna nog even het bos verkend in bikini en op blote voeten (auw) en toen gingen we weer verder. Het laatste punt was een rots van ongeveer 7 meter hoog waar we een paar keer vanaf zijn gesprongen, heel cool! Hierna voeren we weer terug naar onze lodge, onderweg werden nog een paar zeearenden geroepen en gevoerd door onze gids.
Na een relaxte dag op water en strand hebben we ons opgefrist en zijn we op zoek gegaan naar een ander restaurantje. Hier zagen we Peter nog, die zich duidelijk niet goed voelde en maar een beetje voor zich uitstaarde (met een glas water in z'n hand). Ik begin me die avond ook heel slecht te voelen, heb het warm en koud tegelijk, ben moe en misselijk. Waarschijnlijk iets te lang in de zon gelegen en een zonnesteek opgelopen. Snel in bed dus en slapen.
Zondag 7 mei
De volgende dag voel ik me wat beter. Vandaag vertrekken we weer om 13:00 richting Lilongwe, maar eerst 's ochtends nog lekker relaxen op het strand (ben in de schaduw gaan liggen). Na een goede lunch haalde Rachid ons weer op en reden we terug.
Toen we thuis aankwamen gingen sommigen van ons nog naar Four Seasons. Ik bleef thuis want ik wilde aan m'n blog werken en er was me gevraagd om een lesje voor de kids voor te bereiden. Dat eerste is me niet gelukt, dat zou ik morgen wel doen. Diana en Karlien voelden zich net als ik nog niet helemaal lekker dus zijn we vroeg gaan slapen.
Maandag 8 mei
Vandaag weer vroeg opstaan en richting Adziwa vertrekken. Dichtbij de Fruit Market kom ik Diff weer tegen. Diff staat bij een kraampje waar ik elke dag langskom, en op de een of andere manier ziet hij me altijd voorbij lopen. Even een praatje met hem gemaakt en op de volgende bus gestapt.
Eenmaal aangekomen bij Adziwa kan ik meteen met de les beginnen. Stella wijst een paar kinderen aan (uiteindelijk worden het er 20) die met me mee mogen naar een hok waar ik de les kan geven. Mijn doel was om de kinderen de getallen van 1 tot 5 te leren, maar dan niet alleen de volgorde, want die kennen ze al, maar ook echt de betekenis. Ze kunnen bijvoorbeeld wel de cijfers 1 tot 5 opnoemen, maar als ik 3 vingers in de lucht steek weten ze niet hoeveel het er zijn. De eerste 3 minuten verlopen aardig goed, toen was er nog een leidster bij die de kids in het gareel hield, maar daarna ging ze weg en brak de chaos uit. De kinderen verschoven tafels, stoelen en gingen tikkertje spelen in plaats van mee te doen met de les, wat te verwachten viel want ze luisteren alleen naar de leidsters en begrijpen mij natuurlijk helemaal niet.
Na de poging tot lesgeven heb ik weer geholpen met het uitdelen van eten, schoonmaken en afwassen, omkleden van de kindjes en nog even met ze gespeeld. Ik had een schriftje meegenomen want ik wilde de namen kennen. Er staan nu zo'n 80 verschillende Afrikaanse namen in maar in de overige 6 weken moet ik ze kunnen onthouden!
Om 15:30 weer naar town gegaan en nog even langs de supermarkt geweest om boodschappen voor vanavond en morgenochtend te halen. Thuis spaghetti gekookt en gegeten en 's avonds nog bij elkaar gezeten en toen was het zo een keer tijd om onder de wol te gaan. De blog helemaal vergeten... ga ik woensdag doen!
Dinsdag 9 mei
De ochtend is eigenlijk een beetje routine geworden en mijn bezigheden op het project ook. Vandaag ging ik met vijf kinderen aan de slag en probeerde ik ze de greetings te leren. Zoals: 'Good morning, how are you?' enzovoort. Deze keer was er geen andere leidster bij en moest ik het alleen doen. Met maar vijf kinderen zou je denken dat dat wel moet lukken, maar nee hoor, niet met deze vijf kids. Na een paar minuten hadden ze het wel gezien en waren ze met andere dingen bezig. Logisch wel eigenlijk, want als je elkaar niet kunt begrijpen kun je er ook weinig van leren. De volgende keer vraag ik een leidster die me kan vertalen of ze erbij wil zijn.
Na een 2e poging lesgeven heb ik de namen nog even geoefend en weer geholpen met de huishoudelijke dingetjes en nog even met de kindjes gespeeld. Er loopt ook een tweeling op het project die allebei net kunnen lopen, maar de wat ouderen kinderen maken ze een beetje gek door eten af te pakken en ze overal mee naartoe te slepen. Vandaag zijn ze binnen no time op mijn schoot in slaap gevallen, een op elk been (dit komt mijn ouders vast bekend voor). Superschattig.
Na de kindjes te hebben omgekleed ging ik weer naar huis. Het is weer dinsdag dus we gaan uit eten! Deze keer bij Four Seasons. De hamburger met sla is niet helemaal goed gevallen want ik heb die avond knallende buikpijn. Niet lang nadat we thuis zijn maar gaan slapen.
Woensdag 10 mei
Ik word om 05:00 wakker en dit voelt niet goed. Ik heb nog steeds last van mijn buik en ben misselijk dus besluit om vandaag niet naar mijn project te gaan.
'S ochtends in bed gelegen en tegen de middag maar eens een tijdschriftje gaan lezen, dat blijkbaar niet interessant genoeg was want ik werd anderhalf uur later wakker.
In de middag ook gelezen, puzzelboekjes gemaakt en buiten gezeten. 'S avonds van restjes een salade zonder saus en een gebakken ei gemaakt en gegeten. Daarna weer vroeg onder de wol in de hoop dat ik morgen wel fit ben en weer naar m'n project kan.
Ik ben vandaag wel begonnen aan mijn blog, maar de stroom was de halve dag uitgevallen en mijn mobiel was leeg dus kon hem niet afmaken... hihi.
Donderdag 11 mei
Ik word weer vroeg wakker vanochtend en voel me nog steeds niet helemaal fit. Ik besluit om nog maar een dagje uit te zieken.
Eerst uitgebreid ontbeten op een Afrikaans tempo en daarna heb ik dan eindelijk mijn blog afgemaakt! Ik weet het, het duurde even, maar hopelijk hebben jullie ook wat.
Vandaag zijn Diana en ik alleen en we zijn allebei thuis ziek. Zoë is vanochtend vertrokken naar Nederland en Karlien is op safari. Morgen komt er wel een nieuwe vrijwilliger bij. Vanavond gaan we burgers maken en hopelijk vallen ze deze keer wel goed en voel ik me morgen weer als de oude.
Ik vind het heel bijzonder om hier te zijn en heb het ook echt naar m'n zin maar zit stiekem wel telkens het aantal weken voordat ik naar huis ga te tellen. Maargoed dat heeft iedereen hier gehad en dat zal vast nog veranderen.
Pe panie (sorry) voor de vertraging van deze blog, ik ben erg goed in uitstellen. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden om te lezen en dat het allemaal goed gaat daar in Nederland (en dat OG3NE het songfestival wint)!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes Carlijn
De eerste 5 dagen in Malawi!
Donderdag 27 april
Donderdag 27 april was het dan zover, mijn avontuur in Malawi kon beginnen! Nadat de familie en buren nog even op visite zijn geweest reden we (papa, mama en Eelke) om 2 uur richting Schiphol. Daar aangekomen ben ik eerst van mijn zware koffers afgekomen en daarna hebben we met z'n vieren nog wat gegeten bij de Burger King (die ik in Malawi niet ga zien).
Rond 17:30 moest ik afscheid nemen van mijn familie en dat viel wel even zwaar. Van de drukte op Schiphol heb ik weinig gemerkt. Met 5 minuten was ik door de douane en had ik alle tijd om mijn gate op te zoeken. Stiekem vond ik het best wel cool dat ik daar alleen op Schiphol zat te wachten op mijn vliegtuig. Na een paar uurtjes mijn vliegtuig te hebben bewonderen kon om 19:55 het boarden beginnen. Op mijn ticket stond dat ik een stoel had tussen 2 andere mensen, dus daar baalde ik een beetje van, maar eenmaal in het vliegtuig vroeg de mevrouw naast mij of ik wou ruilen met haar moeder, die aan het gangpad zat! Blij dat ik was, heb ik geruild met haar. Een paar uur later werd die blijheid iets minder, want de meneer naast mij bleek een behoorlijke snurker te zijn. Het was een vlucht van ongeveer 7,5 uur en aan slapen ben ik niet toegekomen.
Vrijdag 28 april
Om 06:00 (Keniase tijd, dus een uurtje later dan in NL) kwam ik aan in Kenia waar ik een 5 uur lange tussenstop zou hebben. Gelukkig hoefde ik in Kenia niet eerst weer in te checken, dat gebeurde automatisch. Wel moest ik nog een keer door de douane, net als een andere Nederlandse mevrouw, die (net als ik) niet zo goed wist waar ze moest zijn. Nadat we de douane hadden gevonden en zijn doorgekomen hebben we eerst samen wat gedronken bij een bar op de luchthaven en hebben we elkaar wat beter leren kennen. De vrouw heet Marieka en ze gaat ook naar Lilongwe om haar dochter en kleinzoons op te zoeken die daar wonen. Na het drankje hebben we onze gate opgezocht en moesten we nog 4 uur lang wachten. Ik heb geprobeerd nog wat slaap in te halen op de stoelen van de gate maar dit viel niet mee.
Een uurtje voor vertrek kwam een Malawiaanse man ons vergezellen. Het eerste wat hij vroeg was of hij mijn e-mailadres of telefoonnummer mocht hebben. Toen hij maar bleef aandringen heb ik hem verteld dat ik een vriend had (tip van Doingoood, de organisatie waarmee ik reis) en daar leek ie van af te knappen want toen ging hij al snel weg.
Na lang te hebben gewacht begon eindelijk het boarden! Alleen ging dit iets anders dan gepland, want er was een gatewijziging. Na een kwartiertje gestress en paniek hadden Marieka en ik de goede gate gevonden en konden we aan boord.
Twee uur later was ik in Malawi! Met een busje werden we naar de (ontzettend kleine) luchthaven van Lilongwe gebracht. Hier hebben Marieka en ik afscheid genomen. Mijn koffers waren al snel aangekomen dus kon ik gauw doorlopen naar de aankomsthal waar Maartje (Nederlandse coördinator van Doingoood) me stond op te wachten. Op het vliegveld hebben we gelijk even wat Malawiaanse Kwacha gepind en een Malawiaans simkaartje en een bundel internet gekocht (je hebt hier nergens WiFi). Een klein uurtje rijden vanaf het vliegveld en we zijn bij het Doingoood huis aangekomen. Daar was Gea, een vrijwilliger die ook op het project Adziwa Care zat. Ze had die dag net afscheid genomen van de kinderen want dinsdag gaat ze weer naar huis.
Na een uurtje en een lekkere verfrissende (en warme!) douche later kwamen de andere vrijwilligers vlak na elkaar thuis. Met mij erbij zijn er nu 6 vrijwilligers in totaal. 'S avonds hebben we sperziebonen, aardappels en een schnitzel gegeten. Daarna hebben we nog even bij elkaar gezeten in de woonkamer en ik kan het nog niet beseffen dat ik de komende 7 weken hier door ga brengen. Om half 9 mijn bed in gekropen om wat gemiste slaap in te halen.
Zaterdag 29 april
Vandaag staat de citytour op het programma, bedoeld om me wegwijs te maken in Lilongwe zodat ik weet waar ik kan pinnen, boodschappen kan doen, waar de markt is en hoe het openbaar vervoer hier werkt.
Om half 9 kwam Roos (stagière bij Doingoood) me ophalen. We zijn naar de fietstaxi's honderd meter verderop gelopen en met zo'n fietstaxi naar corner 47 (stopplaats voor minibusjes) gebracht. Ze hebben hier geen fiets- of voetpaden dus de auto's komen met een snelheid van zo'n 80-100 km/uur voorbij razen. Eenmaal aangekomen bij corner 47 hebben we even gewacht tot een minibusje (die niet propvol zat) stopte. Vanaf hier nog een kwartiertje naar 'town', het centrum. Toen we er waren heeft Roos me alle belangrijke en nuttige plekken van het centrum laten zien. Eerst de pinautomaten, goedkope supermarkten, busstoppen, de voedselmarkt en de souveniersmarkt. Als bijna de enige blanken in Lilongwe wordt je continu aangestaard of aangesproken. Dit is niet beledigend bedoeld, de mensen hier zijn heel vriendelijk en spreken je vaak aan met de vraag 'Muli Bwangi?', wat 'hoe gaat het?' betekent.
Na de citytour hebben Roos en ik nog even wat gedronken bij Kiboko, een bar opgericht door een Nederlander! Hierna zijn we naar de Farmers Market gegaan, waar de andere vrijwilligers ook waren. Dit was een leuke markt met eten, souveniers en andere spulletjes. Na de markt hebben we weer een minibusje opgezocht die ons naar Crossroads zou brengen, waar een goed restaurantje zat waar we konden lunchen. Twee milkshakes en een burger met beef en gebakken ei later was het alweer rond 4 uur en gingen we weer met de minibus terug naar huis.
S'avonds heb ik (ja ik!) een tosti gemaakt en daarna mijn koffer eens uitgepakt en alles netjes neergelegd want het was alweer een grote bende. Nog even gelezen op bed en daarna ben ik gaan slapen want: de volgende dag om half 7 paraat staan om de Nkhoma Mountain te beklimmen!
Zondag 30 april
Om half 6 gaat de wekker, denk maar niet dat ik er gelijk uit kom. Tien minuutjes erbij.. nog 5.. nog een keer 5.. nog 1 dan.. Om 05:51 met veel moeite m'n bed uit. Hierdoor moest ik natuurlijk wel weer haasten, gelukkig had Melanie (vrijwilliger met wie ik de berg ga beklimmen) zich ook verslapen en was ik niet de enige. Bovendien was onze taxichaffeur en gids ook tien minuten te laat, wat nog knap is voor de mensen hier, want er is me gezegd dat ze regelmatig meer dan een half uur te laat komen.
Een uurtje later zijn we aangekomen bij de berg. De berg heeft twee toppen, met daartussen een supersteil stuk waar we omhoog moeten klimmen. En het was ook echt klimmen. De bergtocht heeft geen normale route, niet eens een route. Door struiken, smalle beekjes en over rotsen kwamen we na ruim 2 uur aan op de top. Het uitzicht was heel mooi en we hadden geluk dat er bijna geen mist was. Ik weet niet precies meer hoe lang we daar van het uitzicht hebben genoten maar het was lang, denk zo'n anderhalf uur. Daarna er weer af, wat misschien nog wel gevaarlijker is dan erop. Het is een wonder dat ik niet één keer ben gevallen. Wel een paar keer bijna m'n enkel verstuikt maar het ging goed! Onderweg kwamen we nog Britse vrouwen van rond de 60/70 tegen die op weg naar de top waren, super brave! We hebben ze nog even geholpen want het ging niet heel soepeltjes, wat ik me kan voorstellen op die leeftijd.
Ongeveer 2 uur later waren we weer bij de taxi en na een uurtje rijden weer in het vrijwilligershuis. Vanavond gaan we uit eten bij Four Seasons, een restaurant verderop met een grote tuin en rieten matjes om op te zitten en eten in plaats van stoelen en tafels. Het is een heel gezellig stekkie en ze maken lekkere pizza's hier. Na het eten hebben we nog even gedronken en al snel kwamen wat Afrikanen ons vergezellen. Een daarvan heet Moto Moto, een echte Afrikaan (een beetje een Bob Marly type) met wie ik de rest van de avond heb gepraat over zijn artiestenbestaan en Duits van hem heb geleerd (hij komt soms naar Europa voor optredens en kan nog beter Duits dan ikzelf). Na een leuke avond zijn we weer met taxi Rachid naar huis gebracht en ben ik daarna al snel mijn bed in gekropen. Morgen is het Labour Day (Dag van de Arbeid) en is mijn project niet open dus heb ik (weer) een dagje vrij.
Maandag 1 mei
Vandaag kan ik lekker uitslapen want het is Labour Day en ik heb nog geen plannen. Om half 9 uiteindelijk opgestaan en op mijn gemak ontbeten. Diana en Gea hebben vandaag ook vrij, de rest werkt wel op hun project. Vanochtend heb ik afgewassen en heeft Gea me bijgepraat over het project Adziwa.
Na de lunch zijn we naar het centrum gegaan om kleurplaten te kopieren, te pinnen en boodschappen te doen. Nergens was een kopieerapparaat te bekennen maar een paar Malawianen namen ons mee naar een plekje waar het wel kon. In dit hokje hebben we ruim een uur (niet overdreven!) staan wachten op de kleurplaten. Het kopieerapparaat gaat natuurlijk niet zo snel hier en de mensen hier doen het ook lekker rustig aan. Toen we weer naar buiten gingen stonden de Malawianen die ons hier naartoe hebben gebracht op ons te wachten. Ze vroegen om geld en zeiden dat ze s'ochtends nog niks gegeten hadden. Het is best hard maar je kan beter geen geld geven, dan staan ze er morgen weer en wordt het beeld van de rijke westerling alleen maar versterkt. Het is bovendien zelfs verboden in Malawi om geld te geven aan bedelaars.
We hebben na de boodschappen nog even wat gedronken bij het Kiboko restaurant en zijn daarna weer naar huis gegaan. Onderweg kwam ik Moto Moto trouwens nog tegen en die heeft ons naar de snelste minibus geleid. Thuis heb ik geholpen met koken (pasta!) en nu zit ik nog aan m'n blog te werken. Nooit gedacht dat ik zoveel zou schrijven, maar het gebeurt en ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden! Morgen is het mijn eerste dag op het project, ik ben heel benieuwd en kijk ernaar uit om de kinderen te zien!
Tot nu mijn avonturen en ervaringen van de eerste 5 dagen, leuk dat jullie dit lezen en ik hou jullie op de hoogte!
Tionana,
Carlijn
Welkom op mijn reisblog!
Hallo en welkom op mijn reisblog!
Nog een weekje en dan is het zover... op 27 april vertrek ik voor 7 weken naar Malawi! Daar ga ik vrijwilligerswerk doen op het project Adziwa Care. Ik heb er heel veel zin in maar vind het ook best een beetje spannend... :)
Op deze blog zal ik jullie (elke week hoop ik) op de hoogte houden van mijn avonturen en ervaringen.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Carlijn
