Donderdag 27 april

Donderdag 27 april was het dan zover, mijn avontuur in Malawi kon beginnen! Nadat de familie en buren nog even op visite zijn geweest reden we (papa, mama en Eelke) om 2 uur richting Schiphol. Daar aangekomen ben ik eerst van mijn zware koffers afgekomen en daarna hebben we met z'n vieren nog wat gegeten bij de Burger King (die ik in Malawi niet ga zien).

Rond 17:30 moest ik afscheid nemen van mijn familie en dat viel wel even zwaar. Van de drukte op Schiphol heb ik weinig gemerkt. Met 5 minuten was ik door de douane en had ik alle tijd om mijn gate op te zoeken. Stiekem vond ik het best wel cool dat ik daar alleen op Schiphol zat te wachten op mijn vliegtuig. Na een paar uurtjes mijn vliegtuig te hebben bewonderen kon om 19:55 het boarden beginnen. Op mijn ticket stond dat ik een stoel had tussen 2 andere mensen, dus daar baalde ik een beetje van, maar eenmaal in het vliegtuig vroeg de mevrouw naast mij of ik wou ruilen met haar moeder, die aan het gangpad zat! Blij dat ik was, heb ik geruild met haar. Een paar uur later werd die blijheid iets minder, want de meneer naast mij bleek een behoorlijke snurker te zijn. Het was een vlucht van ongeveer 7,5 uur en aan slapen ben ik niet toegekomen.

Vrijdag 28 april

Om 06:00 (Keniase tijd, dus een uurtje later dan in NL) kwam ik aan in Kenia waar ik een 5 uur lange tussenstop zou hebben. Gelukkig hoefde ik in Kenia niet eerst weer in te checken, dat gebeurde automatisch. Wel moest ik nog een keer door de douane, net als een andere Nederlandse mevrouw, die (net als ik) niet zo goed wist waar ze moest zijn. Nadat we de douane hadden gevonden en zijn doorgekomen hebben we eerst samen wat gedronken bij een bar op de luchthaven en hebben we elkaar wat beter leren kennen. De vrouw heet Marieka en ze gaat ook naar Lilongwe om haar dochter en kleinzoons op te zoeken die daar wonen. Na het drankje hebben we onze gate opgezocht en moesten we nog 4 uur lang wachten. Ik heb geprobeerd nog wat slaap in te halen op de stoelen van de gate maar dit viel niet mee.

Een uurtje voor vertrek kwam een Malawiaanse man ons vergezellen. Het eerste wat hij vroeg was of hij mijn e-mailadres of telefoonnummer mocht hebben. Toen hij maar bleef aandringen heb ik hem verteld dat ik een vriend had (tip van Doingoood, de organisatie waarmee ik reis) en daar leek ie van af te knappen want toen ging hij al snel weg.

Na lang te hebben gewacht begon eindelijk het boarden! Alleen ging dit iets anders dan gepland, want er was een gatewijziging. Na een kwartiertje gestress en paniek hadden Marieka en ik de goede gate gevonden en konden we aan boord.

Twee uur later was ik in Malawi! Met een busje werden we naar de (ontzettend kleine) luchthaven van Lilongwe gebracht. Hier hebben Marieka en ik afscheid genomen. Mijn koffers waren al snel aangekomen dus kon ik gauw doorlopen naar de aankomsthal waar Maartje (Nederlandse coördinator van Doingoood) me stond op te wachten. Op het vliegveld hebben we gelijk even wat Malawiaanse Kwacha gepind en een Malawiaans simkaartje en een bundel internet gekocht (je hebt hier nergens WiFi). Een klein uurtje rijden vanaf het vliegveld en we zijn bij het Doingoood huis aangekomen. Daar was Gea, een vrijwilliger die ook op het project Adziwa Care zat. Ze had die dag net afscheid genomen van de kinderen want dinsdag gaat ze weer naar huis.

Na een uurtje en een lekkere verfrissende (en warme!) douche later kwamen de andere vrijwilligers vlak na elkaar thuis. Met mij erbij zijn er nu 6 vrijwilligers in totaal. 'S avonds hebben we sperziebonen, aardappels en een schnitzel gegeten. Daarna hebben we nog even bij elkaar gezeten in de woonkamer en ik kan het nog niet beseffen dat ik de komende 7 weken hier door ga brengen. Om half 9 mijn bed in gekropen om wat gemiste slaap in te halen.

Zaterdag 29 april

Vandaag staat de citytour op het programma, bedoeld om me wegwijs te maken in Lilongwe zodat ik weet waar ik kan pinnen, boodschappen kan doen, waar de markt is en hoe het openbaar vervoer hier werkt.

Om half 9 kwam Roos (stagière bij Doingoood) me ophalen. We zijn naar de fietstaxi's honderd meter verderop gelopen en met zo'n fietstaxi naar corner 47 (stopplaats voor minibusjes) gebracht. Ze hebben hier geen fiets- of voetpaden dus de auto's komen met een snelheid van zo'n 80-100 km/uur voorbij razen. Eenmaal aangekomen bij corner 47 hebben we even gewacht tot een minibusje (die niet propvol zat) stopte. Vanaf hier nog een kwartiertje naar 'town', het centrum. Toen we er waren heeft Roos me alle belangrijke en nuttige plekken van het centrum laten zien. Eerst de pinautomaten, goedkope supermarkten, busstoppen, de voedselmarkt en de souveniersmarkt. Als bijna de enige blanken in Lilongwe wordt je continu aangestaard of aangesproken. Dit is niet beledigend bedoeld, de mensen hier zijn heel vriendelijk en spreken je vaak aan met de vraag 'Muli Bwangi?', wat 'hoe gaat het?' betekent.

Na de citytour hebben Roos en ik nog even wat gedronken bij Kiboko, een bar opgericht door een Nederlander! Hierna zijn we naar de Farmers Market gegaan, waar de andere vrijwilligers ook waren. Dit was een leuke markt met eten, souveniers en andere spulletjes. Na de markt hebben we weer een minibusje opgezocht die ons naar Crossroads zou brengen, waar een goed restaurantje zat waar we konden lunchen. Twee milkshakes en een burger met beef en gebakken ei later was het alweer rond 4 uur en gingen we weer met de minibus terug naar huis.

S'avonds heb ik (ja ik!) een tosti gemaakt en daarna mijn koffer eens uitgepakt en alles netjes neergelegd want het was alweer een grote bende. Nog even gelezen op bed en daarna ben ik gaan slapen want: de volgende dag om half 7 paraat staan om de Nkhoma Mountain te beklimmen!

Zondag 30 april

Om half 6 gaat de wekker, denk maar niet dat ik er gelijk uit kom. Tien minuutjes erbij.. nog 5.. nog een keer 5.. nog 1 dan.. Om 05:51 met veel moeite m'n bed uit. Hierdoor moest ik natuurlijk wel weer haasten, gelukkig had Melanie (vrijwilliger met wie ik de berg ga beklimmen) zich ook verslapen en was ik niet de enige. Bovendien was onze taxichaffeur en gids ook tien minuten te laat, wat nog knap is voor de mensen hier, want er is me gezegd dat ze regelmatig meer dan een half uur te laat komen.

Een uurtje later zijn we aangekomen bij de berg. De berg heeft twee toppen, met daartussen een supersteil stuk waar we omhoog moeten klimmen. En het was ook echt klimmen. De bergtocht heeft geen normale route, niet eens een route. Door struiken, smalle beekjes en over rotsen kwamen we na ruim 2 uur aan op de top. Het uitzicht was heel mooi en we hadden geluk dat er bijna geen mist was. Ik weet niet precies meer hoe lang we daar van het uitzicht hebben genoten maar het was lang, denk zo'n anderhalf uur. Daarna er weer af, wat misschien nog wel gevaarlijker is dan erop. Het is een wonder dat ik niet één keer ben gevallen. Wel een paar keer bijna m'n enkel verstuikt maar het ging goed! Onderweg kwamen we nog Britse vrouwen van rond de 60/70 tegen die op weg naar de top waren, super brave! We hebben ze nog even geholpen want het ging niet heel soepeltjes, wat ik me kan voorstellen op die leeftijd.

Ongeveer 2 uur later waren we weer bij de taxi en na een uurtje rijden weer in het vrijwilligershuis. Vanavond gaan we uit eten bij Four Seasons, een restaurant verderop met een grote tuin en rieten matjes om op te zitten en eten in plaats van stoelen en tafels. Het is een heel gezellig stekkie en ze maken lekkere pizza's hier. Na het eten hebben we nog even gedronken en al snel kwamen wat Afrikanen ons vergezellen. Een daarvan heet Moto Moto, een echte Afrikaan (een beetje een Bob Marly type) met wie ik de rest van de avond heb gepraat over zijn artiestenbestaan en Duits van hem heb geleerd (hij komt soms naar Europa voor optredens en kan nog beter Duits dan ikzelf). Na een leuke avond zijn we weer met taxi Rachid naar huis gebracht en ben ik daarna al snel mijn bed in gekropen. Morgen is het Labour Day (Dag van de Arbeid) en is mijn project niet open dus heb ik (weer) een dagje vrij.

Maandag 1 mei

Vandaag kan ik lekker uitslapen want het is Labour Day en ik heb nog geen plannen. Om half 9 uiteindelijk opgestaan en op mijn gemak ontbeten. Diana en Gea hebben vandaag ook vrij, de rest werkt wel op hun project. Vanochtend heb ik afgewassen en heeft Gea me bijgepraat over het project Adziwa.

Na de lunch zijn we naar het centrum gegaan om kleurplaten te kopieren, te pinnen en boodschappen te doen. Nergens was een kopieerapparaat te bekennen maar een paar Malawianen namen ons mee naar een plekje waar het wel kon. In dit hokje hebben we ruim een uur (niet overdreven!) staan wachten op de kleurplaten. Het kopieerapparaat gaat natuurlijk niet zo snel hier en de mensen hier doen het ook lekker rustig aan. Toen we weer naar buiten gingen stonden de Malawianen die ons hier naartoe hebben gebracht op ons te wachten. Ze vroegen om geld en zeiden dat ze s'ochtends nog niks gegeten hadden. Het is best hard maar je kan beter geen geld geven, dan staan ze er morgen weer en wordt het beeld van de rijke westerling alleen maar versterkt. Het is bovendien zelfs verboden in Malawi om geld te geven aan bedelaars.

We hebben na de boodschappen nog even wat gedronken bij het Kiboko restaurant en zijn daarna weer naar huis gegaan. Onderweg kwam ik Moto Moto trouwens nog tegen en die heeft ons naar de snelste minibus geleid. Thuis heb ik geholpen met koken (pasta!) en nu zit ik nog aan m'n blog te werken. Nooit gedacht dat ik zoveel zou schrijven, maar het gebeurt en ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden! Morgen is het mijn eerste dag op het project, ik ben heel benieuwd en kijk ernaar uit om de kinderen te zien!

Tot nu mijn avonturen en ervaringen van de eerste 5 dagen, leuk dat jullie dit lezen en ik hou jullie op de hoogte!

Tionana,

Carlijn