carlijn-naar-malawi.reismee.nl

De 2e week in Malawi

Dinsdag 2 mei

Mijn eerste dag op het project is aangebroken! Om half 9 wordt ik opgehaald door Maartje en rijden we samen naar Adziwa Care, een dagopvang/kleuterschooltje voor weeskinderen. Het ligt in de wijk Kauma, en al snel merk je dat het hier echt heel armoedig is. Stoffige, hobbelige zandwegen leiden me naar de plek waar ik moet zijn. Toen we de auto uitstapten hoorden we de kinderen roepen: 'Gea! Gea! Gea!'. Maar Gea heeft vrijdag haar afscheid gehad en ik kom voor haar in de plaats!

Ik werd verwelkomd door James, de projectleider en oprichter van de dagopvang. We hebben even kort kennisgemaakt en hij heeft me uitgelegd hoe dit project ontstaan is en hoe het er hier aan toe gaat. Hij zei dat ik op het juiste moment gekomen ben omdat er vandaag zo'n 100(!) kinderen zijn. Na de uitleg heeft hij me de tuin rondom de dagopvang laten zien waar groenten en fruit verbouwd worden en heeft hij me de huizen laten zien waar de kinderen en pleegouders wonen. Daarna heb ik Stella ontmoet, een van de 5 leidsters. Zij is de enige die goed Engels kan, voor de rest kan een vrouw een beetje Engels en de rest niet. Daarna gingen we naar de kinderen en ging Maartje weer terug. De peuters waren net bezig met een lesje. Ik ben ergens tussen gaan zitten en toen kwamen er al een paar op me af. Ze vinden mijn handen en haren heel bijzonder dus daar waren ze wel een tijdje druk mee. Na een paar uur te hebben gespeeld merk ik dat het hele lieve, maar ook brutale en drukke kinderen zijn. Ze pakken dingen van elkaar af en er wordt regelmatig hier en daar een tik uitgedeeld.

Ik heb me voorgenomen om de eerste dagen eerst te zien hoe het loopt en hoe de kinderen zijn, voordat ik allerlei activiteiten met ze ga doen. In de middag heb ik geholpen met het uitdelen van eten en afwassen en toen was het al snel 13:30 en kwam Roos, met nog twee andere meiden (die hier zijn voor snuffelstage!) me ophalen. Roos heeft me uitgelegd welke minibussen ik moet nemen om van en naar het project te gaan. Eerst gaan we richting town en daarna ben ik alleen(!) met de minibus naar corner 47 gegaan en weer 20 minuutjes terug naar huis gelopen. Onderweg kwam ik Peanutman tegen, een hele aardige man die aan de weg pinda's (niet te eten, alleen als je ze kookt) verkoopt en altijd een praatje maakt met de vrijwilligers. Hij heeft me geprobeerd te leren hoe je: 'have a nice day' in Chichewa zegt maar dat is haast onmogelijk om goed uit te spreken en te onthouden.

Thuis aangekomen heb ik even buiten gezeten en genoten van het nog altijd mooie weer. Om half 7 werden we opgehaald want het is dinsdag en dinsdag is de dag waarop we altijd uit eten gaan! We hebben een soort roulatieschema van restaurants en deze keer gingen we naar Bombays, een Indisch restaurant. Nadat we daar lekker hadden gegeten weer richting huis en richting bed, want de volgende ochtend weer vroeg opstaan voor de 2e dag op het project!


Woensdag 3 mei

Om 06:30 m'n bed uitgegaan, ontbeten en rond 07:30 naar corner 47 gelopen en met de minibus naar town gereden. Daar aangekomen een stukje langs de fruit market (waar je continu wordt aangesproken) gelopen naar de volgende busstopplaats. Het was niet zo slim om in een leeg minibusje te gaan zitten, want er wordt gewacht tot de bus helemaal vol zit en dat duurt zo een kwartier. Na een busreis van een halfuur ben ik aangekomen in Kauma en is het nog eventjes lopen naar het project. Ik kreeg regelmatig 'Zungu!' (blanke!) te horen, zelfs van peuters van een paar jaar oud. In deze wijk zie je echt geen blanken dus hier vinden ze het echt heel bijzonder dat je hier bent.

Eenmaal op het project komen er al snel kindjes naar me toe om mijn hand of been vast te pakken (en niet meer los te laten). De tweede dag op het project verliep een beetje hetzelfde als de eerste, geholpen met huishoudelijke klusjes en gespeeld met de kindjes. Om 15:00 ging ik naar huis. Rond die tijd moet je ook wel vertrekken omdat het hier vroeg donker is (17:15) en de reis met alles erop en eraan wel 1,5 uur (soms langer) kan duren. Deze keer ging alles vlot met de minibussen en toen ik uitstapte bij corner 47 had ik geluk want Maartje kwam net voorbij met de auto en kon ik het laatste stukje meerijden. Vandaag is er een nieuwe vrijwilliger aangekomen en Maartje was opweg daarnaartoe om kennis te maken.

Thuis aangekomen hebben we kennisgemaakt met Karlien (een Belg!) die hier voor 6 weken op het project Chitipi gaat werken. 'S avonds een burger gegeten en nog even gechilld en daarna gaan slapen.


Donderdag 4 mei

Om ongeveer 09:00 was ik op het project en heb ik me eigenlijk beziggehouden met dezelfde dingen als de vorige dagen maar vandaag heb ik een wat mindere dag. De hele dag is er drukte en chaos en ik vind het lastig dat de kinderen en leiding (met uitzondering van één iemand) me niet begrijpen. Ik merk ook dat de leiding zelf weinig uitvoert, ze liggen veel op de matrassen bij de allerkleinsten en af en toe wordt er een spelletje gedaan of een liedje gezongen. Ook heb ik het idee dat ze niet heel enthousiast zijn dat ik er ben omdat ze weinig naar me omkijken. Dit vond ik frustrerend. Hierdoor was ik s'avonds niet in mijn allerbeste humeur, maar nadat ik met mijn huisgenoten erover had gepraat (bij hun was het hetzelfde, echt de cultuur hier) ging het een stuk beter.

Vandaag was meteen de laatste dag op het project deze week, want morgen vertekken Diana, Melanie, Karlien en ik naar Cape Maclear aan Lake Malawi om een weekendje lekker uit te waaien!


Vrijdag 5 mei

Om 07:00 rijden we met taxi Rachid richting Cape Maclear! Het is een rit van ruim 4 uur maar er valt genoeg te zien, van berglandschappen tot drukke dorpjes, dus die paar uur zijn zo om. Eenmaal aangekomen bij de lodge keken we onze ogen uit, het is echt een paradijs hier. We hebben een lodge aan het meer (Lake Malawi) met uitzicht op een paar eilanden.

We kregen een kamer voor vier personen (van zo'n 15 vierkante meter) en daar hebben we eerst onze spullen uitgestald. Het is hier nog warmer weer dan in Lilongwe dus in dat kamertje is het superbenauwd. Gelukkig staat er een waaier (niet een keer uitgezet) die voor wat verfrissing zorgt. Na de kamer te hebben toegeëigend hebben we eerst gelunched bij de lodge en daarna zijn we het stadje even doorgelopen. Cape Maclear is een gezellig plaatsje dat eigenlijk alleen bestaat uit een lang pad met daaraan kraampjes, bars en restaurants. Over het strand zijn we teruggelopen naar de lodge. In Cape Maclear is het niet anders, overal wordt je aangesproken, voor een praatje of door mensen die iets willen verkopen. Er kwamen ook kinderen naar ons toe die samen een band gevormd hadden, de West Life Band. Met houten palen, een pan, een lege plasticen tank en een snaar hadden ze een drumstel en gitaar gefabriceerd. Heel creatief, ze zongen 'Waka waka Eh eh' voor ons en het was echt goed! Wel voor geld natuurlijk, maar dat kun je verwachten.

Na het plaatsje te hebben verkend hebben we nog gezwommen en van de zonsondergang genoten vanuit het zwembad bij onze lodge. 'S avonds spaghetti gegeten en nog even gechilld bij een klein restaurantje 'Thomass'. Daarna op naar ons benauwde hok, morgen staat er een boottrip op het programma!


Zaterdag 6 mei

Na een verbazingwekkend goede nachtrust te hebben gehad hebben we ontbeten bij onze lodge en zijn we om 09:00 op de boot gestapt. Onze gids Peter zat alweer met een biertje in zijn hand (later die dag komt hij er wel achter dat dat niet zo'n goed idee was).

We zijn eerst langs het vissersgebied van Cape Maclear gevaren naar een strandje met een mooi uitzicht op het meer. Hier hebben Karlien en ik de rotsen beklommen en de anderen gezwommen. Daarna zijn we naar een eiland toe gevaren. Hier hebben we gesnorkeld, wat ik nog nooit gedaan had en best moeilijk is! Vind ik dan. In het begin kreeg ik een halve paniekaanval (beetje overdreven) en zat ik te happen naar adem maar na een tijdje ging het goed en het was echt supermooi. Er waren allerlei verschillende vissen in verschillende kleuren (groen, blauw, geel, oranje), ze waren helemaal niet bang maar zwommen gewoon met je mee. Na het snorkelen hebben we gechilld op het strand en gezonnebaad want ik moet natuurlijk wel een beetje bruin worden. Hier werd een lekkere lunch voor ons gemaakt met rijst, tomaat, aardappels en een vissenkop. Nog even gezwommen in het meer en we gingen weer verder naar het volgende punt. Dit punt lag aan de rand van Cape Maclear en hier konden we weer snorkelen en zwemmen. Er waren ook veel apen te zien en je kon heel dichtbij komen, tot wel zo'n 5-10 meter van ze vandaan. Daarna nog even het bos verkend in bikini en op blote voeten (auw) en toen gingen we weer verder. Het laatste punt was een rots van ongeveer 7 meter hoog waar we een paar keer vanaf zijn gesprongen, heel cool! Hierna voeren we weer terug naar onze lodge, onderweg werden nog een paar zeearenden geroepen en gevoerd door onze gids.

Na een relaxte dag op water en strand hebben we ons opgefrist en zijn we op zoek gegaan naar een ander restaurantje. Hier zagen we Peter nog, die zich duidelijk niet goed voelde en maar een beetje voor zich uitstaarde (met een glas water in z'n hand). Ik begin me die avond ook heel slecht te voelen, heb het warm en koud tegelijk, ben moe en misselijk. Waarschijnlijk iets te lang in de zon gelegen en een zonnesteek opgelopen. Snel in bed dus en slapen.


Zondag 7 mei

De volgende dag voel ik me wat beter. Vandaag vertrekken we weer om 13:00 richting Lilongwe, maar eerst 's ochtends nog lekker relaxen op het strand (ben in de schaduw gaan liggen). Na een goede lunch haalde Rachid ons weer op en reden we terug.

Toen we thuis aankwamen gingen sommigen van ons nog naar Four Seasons. Ik bleef thuis want ik wilde aan m'n blog werken en er was me gevraagd om een lesje voor de kids voor te bereiden. Dat eerste is me niet gelukt, dat zou ik morgen wel doen. Diana en Karlien voelden zich net als ik nog niet helemaal lekker dus zijn we vroeg gaan slapen.


Maandag 8 mei

Vandaag weer vroeg opstaan en richting Adziwa vertrekken. Dichtbij de Fruit Market kom ik Diff weer tegen. Diff staat bij een kraampje waar ik elke dag langskom, en op de een of andere manier ziet hij me altijd voorbij lopen. Even een praatje met hem gemaakt en op de volgende bus gestapt.

Eenmaal aangekomen bij Adziwa kan ik meteen met de les beginnen. Stella wijst een paar kinderen aan (uiteindelijk worden het er 20) die met me mee mogen naar een hok waar ik de les kan geven. Mijn doel was om de kinderen de getallen van 1 tot 5 te leren, maar dan niet alleen de volgorde, want die kennen ze al, maar ook echt de betekenis. Ze kunnen bijvoorbeeld wel de cijfers 1 tot 5 opnoemen, maar als ik 3 vingers in de lucht steek weten ze niet hoeveel het er zijn. De eerste 3 minuten verlopen aardig goed, toen was er nog een leidster bij die de kids in het gareel hield, maar daarna ging ze weg en brak de chaos uit. De kinderen verschoven tafels, stoelen en gingen tikkertje spelen in plaats van mee te doen met de les, wat te verwachten viel want ze luisteren alleen naar de leidsters en begrijpen mij natuurlijk helemaal niet.

Na de poging tot lesgeven heb ik weer geholpen met het uitdelen van eten, schoonmaken en afwassen, omkleden van de kindjes en nog even met ze gespeeld. Ik had een schriftje meegenomen want ik wilde de namen kennen. Er staan nu zo'n 80 verschillende Afrikaanse namen in maar in de overige 6 weken moet ik ze kunnen onthouden!

Om 15:30 weer naar town gegaan en nog even langs de supermarkt geweest om boodschappen voor vanavond en morgenochtend te halen. Thuis spaghetti gekookt en gegeten en 's avonds nog bij elkaar gezeten en toen was het zo een keer tijd om onder de wol te gaan. De blog helemaal vergeten... ga ik woensdag doen!


Dinsdag 9 mei

De ochtend is eigenlijk een beetje routine geworden en mijn bezigheden op het project ook. Vandaag ging ik met vijf kinderen aan de slag en probeerde ik ze de greetings te leren. Zoals: 'Good morning, how are you?' enzovoort. Deze keer was er geen andere leidster bij en moest ik het alleen doen. Met maar vijf kinderen zou je denken dat dat wel moet lukken, maar nee hoor, niet met deze vijf kids. Na een paar minuten hadden ze het wel gezien en waren ze met andere dingen bezig. Logisch wel eigenlijk, want als je elkaar niet kunt begrijpen kun je er ook weinig van leren. De volgende keer vraag ik een leidster die me kan vertalen of ze erbij wil zijn.

Na een 2e poging lesgeven heb ik de namen nog even geoefend en weer geholpen met de huishoudelijke dingetjes en nog even met de kindjes gespeeld. Er loopt ook een tweeling op het project die allebei net kunnen lopen, maar de wat ouderen kinderen maken ze een beetje gek door eten af te pakken en ze overal mee naartoe te slepen. Vandaag zijn ze binnen no time op mijn schoot in slaap gevallen, een op elk been (dit komt mijn ouders vast bekend voor). Superschattig.

Na de kindjes te hebben omgekleed ging ik weer naar huis. Het is weer dinsdag dus we gaan uit eten! Deze keer bij Four Seasons. De hamburger met sla is niet helemaal goed gevallen want ik heb die avond knallende buikpijn. Niet lang nadat we thuis zijn maar gaan slapen.


Woensdag 10 mei

Ik word om 05:00 wakker en dit voelt niet goed. Ik heb nog steeds last van mijn buik en ben misselijk dus besluit om vandaag niet naar mijn project te gaan.

'S ochtends in bed gelegen en tegen de middag maar eens een tijdschriftje gaan lezen, dat blijkbaar niet interessant genoeg was want ik werd anderhalf uur later wakker.

In de middag ook gelezen, puzzelboekjes gemaakt en buiten gezeten. 'S avonds van restjes een salade zonder saus en een gebakken ei gemaakt en gegeten. Daarna weer vroeg onder de wol in de hoop dat ik morgen wel fit ben en weer naar m'n project kan.

Ik ben vandaag wel begonnen aan mijn blog, maar de stroom was de halve dag uitgevallen en mijn mobiel was leeg dus kon hem niet afmaken... hihi.


Donderdag 11 mei

Ik word weer vroeg wakker vanochtend en voel me nog steeds niet helemaal fit. Ik besluit om nog maar een dagje uit te zieken.

Eerst uitgebreid ontbeten op een Afrikaans tempo en daarna heb ik dan eindelijk mijn blog afgemaakt! Ik weet het, het duurde even, maar hopelijk hebben jullie ook wat.

Vandaag zijn Diana en ik alleen en we zijn allebei thuis ziek. Zoë is vanochtend vertrokken naar Nederland en Karlien is op safari. Morgen komt er wel een nieuwe vrijwilliger bij. Vanavond gaan we burgers maken en hopelijk vallen ze deze keer wel goed en voel ik me morgen weer als de oude.



Ik vind het heel bijzonder om hier te zijn en heb het ook echt naar m'n zin maar zit stiekem wel telkens het aantal weken voordat ik naar huis ga te tellen. Maargoed dat heeft iedereen hier gehad en dat zal vast nog veranderen.

Pe panie (sorry) voor de vertraging van deze blog, ik ben erg goed in uitstellen. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden om te lezen en dat het allemaal goed gaat daar in Nederland (en dat OG3NE het songfestival wint)!

Tot de volgende keer maar weer!

Groetjes Carlijn

Reacties

Reacties

Miriam

Wat ontzettend gaaf weer om te lezen Carlijn! Wat maak je veel leuke dingen mee! (De minder leuke neem je maar voor lief ;))
Dikke knuffel, ik ben trots op je!

Lidwien

Hey Carlijn, heerlijk om wederom zo'n gaaf verhaal te lezen en geweldige foto's te bekijken. Heb er wederom van genoten. Je maakt wat mee zeg....fantastisch.
Gelukkig mis je "thuis" ook soms, want "thuis" mist jou ook! Hoort er ook bij toch? Maar we willen nog véél meer verhalen horen en plaatjes kijken en meegenieten dusss...je moet nog ff door Carlijn ????????!
Enjoy meid & tot de volgende x.
Liefs Lied ????????????????

Lidwien

Waar al die vraagtekens vandaan komen mag Joost weten trouwens...????

Monique

He Carlijn,
Geweldige verhalen en zo uitgebreid! Ik krijg zo een goed beeld van jouw leven daar! Hoop dat je weerstand al wat beter is geworden na die buikkrampen! It's all part of the game....lekker veel cola drinken!! Veel plezier nog en ik zie uit naar je volgende blog! Liefs van ons

Ali Miedema

Dag Carlijn,
Ik heb al je verhalen geboeid gelezen en ik bewonder je dat je dit doet in een totaal vreemde omgeving en andere cultuur. Ik heb zelf les gegeven, maar zou me ook geen raad weten, als ik me niet verstaanbaar zou kunnen maken.
Veel moed gewenst en ook veel plezier, hartelijke groeten, Ali Miedema

Marlies

Dag Carlijn,
Heerlijk om jouw belevenissen te lezen en alle begin is moeilijk in zo'n vreemd land met een heel andere cultuur. De kinderen zijn ook echt met velen, dus de lat om ze wat bij te brengen niet te hoog leggen voor jezelf, hoor.
Een goede tip van Monique is inderdaad cola drinken en als het er is (goede) yoghurt eten voor de darmflora. Sterkte en succes moedig buurmeisje, Marlies

Alice

Hoi Carlin,
Geweldig om je blog te volgen. Het voelt alsof we er allemaal een beetje bij zijn.
Top van je dat je dit doet.
En over een aantal weken ...... staan de kinderen met tranen in hun ogen dat je weggaat!!
Groetjes

Annette Ooink (Menzis)

Hoi Carlijn, Wat ontzettend leuk om je blog te lezen. Je bent een kanjer hoor, helemaal naar Malawi om vrijwillgerswerk te doen. Ik wens je nog een hele fijne en leerzame tijd daar. Hartelijke groeten van Annette ( collega van je vader, die van de camping in Spanje!)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood